Η αλήθεια του Ντιόγκο

Σχέσεις αγάπης και μίσους. Αυτή είναι η καταλληλότερη περιγραφή για την πραγματικότητα που έζησε ο Ντιόγκο στην Ελλάδα, όσο φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού. Δόθηκαν 9 εκατομμύρια ευρώ στην Πορτουγκέζα για την απόκτησή του και ήρθε για να κάνει τη διαφορά. Τα γκολ που πέτυχε αρχικά στα ντέρμπι και στις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις των ερυθρολεύκων ενθουσίασαν τον κόσμο και τον μετέτρεψαν σε είδωλο. Ο Τύπος τον αποθέωσε και ο Βραζιλιάνος κατάφερε να επισκιάσει άλλους μεγάλους αστέρες του Ολυμπιακού εκείνης της εποχής, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις συζητήσεις και στις προτιμήσεις οπαδών και δημοσιογράφων.

Το τέλος δεν θα μπορούσε να το προβλέψει ούτε ο πιο απαισιόδοξος γνώστης του θέματος. Γκρίνια, ειρωνεία, αποδοκιμασίες για τον Βραζιλιάνο, απαξίωση από τον φίλαθλο κόσμο και εμπαιγμός από τον αθλητικό Τύπο.

Όλο αυτό το διάστημα, πολλά γράφτηκαν, ειπώθηκαν… Άκουσα πολλές διαφορετικές απόψεις για την περίπτωση του, εκτός από αυτά που είχε να πει ο ίδιος επί του θέματος. Δεν διάβασα δηλώσεις του σχετικά με τον Ολυμπιακό, δεν είδα συνέντευξή του από τότε. Έτσι, θέλησα να μάθω τι είχε να πει για όλα αυτά ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής και να αναφερθεί σε στιγμές που γνωρίζουμε, αλλά και στο παρασκήνιο της υπόθεσης. 

Αυτό, σε μια εποχή όπου ο Ντιόγκο δείχνει να βρίσκεται σε καλή κατάσταση, βοηθώντας την Πορτουγκέζα να παραμείνει στη βραζιλιάνικη Serie A. Είτε βάζοντας κάποια γκολ στα τελευταία ματς, είτε μοιράζοντας πολλές σημαντικές ασίστ στους συμπαίκτες του, όπως συνέβη και στο τελευταίο ματς της Πορτουγκέζα κόντρα στην Ιντερνασιονάλ ( η ομάδα του Ντιόγκο επικράτησε, εκτός έδρας, με 1-0).

                                  Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΤΙΟΓΚΟ

                 Αποκλειστική συνέντευξη του Ντιόγκο Λουίς Σάντο στο «Κλώτσα Καλά»

«Ήρθαν τα πάνω-κάτω και επηρεάστηκα»

Οι πολέμιοι του 26χρονου επιθετικού έχουν να λένε πως ο Βραζιλιάνος είχε χάσει τελείως την επαφή του με τα δίχτυα και αυτό επαληθεύθηκε όταν ο Ντιόγκο επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου πέτυχε ελάχιστα γκολ για λογαριασμό των Φλαμένγκο και Σάντος, όπου αγωνίστηκε ως δανεικός από τον Ολυμπιακό. Στο διάστημα αυτό, ωστόσο, ταλαιπωρήθηκε από σοβαρούς τραυματισμούς, οι οποίοι δυσκόλεψαν τη ζωή του στράικερ της Πορτουγκέζα. Οι κακές στιγμές, όμως, φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν, όπως δηλώνει…

«Eίναι αλήθεια ότι οι διάφοροι τραυματισμοί με διατάραξαν πολύ, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Βραζιλία. Σε μερικές στιγμές με εμπόδισαν στο να έχω μεγαλύτερη διάρκεια. Αλλά, ευτυχώς, έχω αναρρώσει πλήρως, νιώθω καλά, και ελπίζω να μην ενοχληθώ πάλι από τραυματισμούς στη διάρκεια της καριέρας μου», ανέφερε ο Ντιόγκο στο klotsakala.blogspot.gr.

Ο Βραζιλιάνος έκανε μία ανασκόπηση της πορείας του στους ερυθρόλευκους και εξήγησε τους λόγους της πτώσης του, ύστερα από ένα ονειρικό ξεκίνημα στον Ολυμπιακό.

«Η πρώτη μου χρονιά στον Ολυμπιακό ήταν πολύ καλή. Ούτε εγώ περίμενα να κάνω αυτά που έκανα, από την πρώτη κιόλας χρονιά. Πραγματικά, ένιωσα σαν στο σπίτι μου, πολύ καλά. Τη δεύτερη χρονιά υπέφερα από τους τραυματισμούς και αυτό περιέπλεξε τα πράγματα. Την τρίτη χρονιά ξεκίνησα καλά τη σεζόν, αλλά μετά υπήρξε μια αλλαγή στην προεδρία του συλλόγου (συλλόγου (σ.σ Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ανέλαβε στη θέση του Σωκράτη Κόκκαλη) και ύστερα από ένας ματς κόντρα στη Μακάμπι Τελ Αβίβ, το οποίο σήμανε τον αποκλεισμό μας από το Europa League και στο οποίο αποβλήθηκα, δέχθηκα πολύ πίεση.

Ήταν τότε, που αποφάσισα να γυρίσω στη Βραζιλία. Στην επιστροφή μου στην Ελλάδα έφτασα καλά, αλλά δεν είχα διάρκεια. Έπειτα, με τον Λεονάρντο Ζαρντίμ, δυστυχώς δεν πήρα άλλες ευκαιρίες. Ο Ζαρντίμ δεν με γνώριζε, αλλά πιστεύω ότι άτομα μέσα από την ομάδα τον επηρέασαν στην απόφαση να μη μου δώσει άλλες ευκαιρίες», υπογράμμισε ο πρώην επιθετικός του Ολυμπιακού και αποκάλυψε στη συνέχεια από ποιόν έχει παράπονο από τον Ολυμπιακό…

«Με απογοήτευσε ο Ντάρκο»

«Καταρχήν, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι μου αρέσει πολύ ο σύλλογος και οι οπαδοί, οι οποίοι πάντα μου φέρθηκαν πολύ καλά. Η μοναδική μου απογοήτευση ήταν με τον Κοβάσεβιτς, ο οποίος ήταν ένα από τα πρόσωπa που φαντάστηκα ότι θα με βοηθούσαν, γιατί έπαιξα μαζί του, ήταν ένα πρόσωπο που με γνώριζε. Δεν ξέρω τον λόγο για τον οποίο όλη την ώρα «μου έβαζε χέρι» και δυσκόλευε τη δουλειά μου. Μόνο από αυτόν είμαι πληγωμένος», δήλωσε για τον πρώην συμπαίκτη τον οποίο είχε αργότερα ως τεχνικό διευθυντή της ομάδας. Ο Κοβάσεβιτς διατηρήθηκε σε αυτό το πόστο μέχρι τον Μάιο του 2013.

Ντιόγκο και Ντάρκο Κοβάσεβιτς ήταν συμπαίκτες στον Ολυμπιακό

Ζητήσα από τον Βραζιλιάνο να ξεχωρίσει την χειρότερη και την καλύτερη ανάμνηση που έχει από την καριέρα του στον Ολυμπιακό...

«Είναι δύσκολο να υποδείξω μόνο μια στιγμή, μερικά παιχνίδια έμειναν στη μνήμη μου θετικά. Ένα από αυτά ήταν το 5-1 κόντρα στη Μπενφίκα για το Europa League. Ως χειρότερη στιγμή θα παρέθετα το ματς απέναντι στη Μακάμπι Τελ-Αβίβ, γιατί προκάλεσε δυσφορία στην ομάδα και μετά από αυτό έφυγα. Οι τελευταίες μου στιγμές στον σύλλογο, επίσης δεν ήταν καλές, στεναχωρήθηκα πολύ, γιατί έμοιαζε σαν να είχα μόλις φτάσει, σαν να μην είχα κάνει τίποτα για την ομάδα. Ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας μου», τόνισε ο Ντιόγκο. Το πιο αξέχαστο παιχνίδι του;

«Αυτή η αναμέτρηση με αντίπαλο τη Μπενφίκα για το Europa League»

Δείτε τα στιγμιότυπα της αναμέτρησης Μπενφίκα-Ολυμπιακός 5-1, η οποία χαράχθηκε στη μνήμη των φίλων του Ολυμπιακού. Ο Ντιόγκο πέτυχε δύο γκολ σε εκείνη την αναμέτρηση.

                                

Τα μελλοντικά όνειρα και οι καλύτεροι συμπαίκτες

Ρωτήσα τον Ντιόγκο αν θα επέστρεφε μια μέρα στην Ελλάδα και ο Βραζιλιάνος δεν φάνηκε αρνητικός, αφού έμεινε ικανοποιημένος από τη διαμονή στη χώρα.

«Σήμερα είναι δύσκολο να πω κάτι, μόλις επέστρεψα στη Βραζιλία και είμαι χαρούμενος εδώ, ζώντας εκ νέου μια καλή στιγμή. Αλλά δεν ξέρουμε ποτέ τι μπορεί να συμβεί. Μου άρεσε πολύ η Ελλάδα και θα αγωνιζόμουν ξανά εκεί. Ο κόσμος στην Ελλάδα πάντα μου συμπεριφέρθηκε πολύ καλά», ξεκαθάρισε και μίλησε για τα μελλοντικά του όνειρα, τα οποία συνοδεύονται από μεγάλες φιλοδοξίες.

«Το αρχικό μου πλάνο ήταν να επιστρέψω στις καλές εμφανίσεις και να καταφέρω να έχω διάρκεια, γεγονός το οποίο συμβαίνει τώρα στη Βραζιλία. Έπειτα, θέλω να προχωρήσω βήμα-βήμα, πρώτα διατηρώντας τις καλές εμφανίσεις με την ομάδα μου και μετά, ποιος ξέρει, μαχόμενος για να έχω μία ευκαιρία να αγωνιστώ για την εθνική της χώρας μου», δήλωσε ο Ντιόγκο, ο οποίος δυσκολεύτηκε στο να ξεχωρίσει κάποιον σέντερ μπακ που να τον δυσκόλεψε πολύ.

O Nτιόγκο με τους Νεϊμάρ και Ζε Εντουάρντο

«Αυτή η ερώτηση είναι πολύ δύσκολη. Αντιμετώπισα πολλούς εξαιρετικούς αμυντικούς, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στη Βραζιλία».

Αντιθέτως, δεν δίστασε να ξεχωρίσει κάποιους συμπαίκτες του από το Ολυμπιακό, τους οποίους θεωρεί κορυφαίους. Όσον αφορά τον καλύτερο συμπαίκτη που είχε στη Βραζιλία, η απάντηση είναι υπερβολικά εύκολη…

«Στη Βραζιλία έπαιξα στο πλευρό του Νεϊμάρ, ο οποίος είναι φανταστικός. Από τον Ολυμπιακό ξεχώρισα τον Λουτσιάνο Γκαλέτι, τον Ιμπαγάσα και τον Τζόρτζεβιτς», δήλωσε ο 26χρονος στράικερ.

Το μήνυμα προς τους Έλληνες και τον κόσμο του Ολυμπιακού

Κλείνοντας, ο Ντιόγκο έχει μόνο καλά λόγια να πει για τους Έλληνες και τους φίλους του Ολυμπιακού, τους οποίους θέλησε να ευχαριστήσει με μήνυμά του.

«Νιώθω μεγάλη στοργή για τον κόσμο στην Ελλάδα και για τους οπαδούς του Ολυμπιακού και αυτό είναι σημαδεμένο για την υπόλοιπη ζωή μου. Τους ευχαριστώ για όλη τη στοργή που μου πρόσφεραν την περίοδο που ήμουν εκεί».

Χαβιέρ Σαβιόλα: Ήρθε για να πετύχει

Διανύουμε το καλοκαίρι του 2013 και για μία ακόμη χρονιά, τέτοια περίοδο, επικράτησε και επικρατεί μεταγραφικός πυρετός. Γκάρεθ Μπέιλ, Λουίς Σουάρες, Νεϊμάρ, Κάβανι, είναι μερικά από τα ονόματα που απασχόλησαν ή απασχολούν τον διεθνή Τύπο σήμερα και εκατομμύρια φίλαθλοι ανά τον κόσμο παρακολούθησαν στενά τις περιπτώσεις τους.

Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω , επιστρέφοντας στο 2001, ο Νεϊμάρ ήταν ακόμη 9 χρονών. Όμως η διοίκηση της Μπαρτσελόνα είχε προκαλέσει ντελίριο ενθουσιασμού στους φίλους του καταλανικού συλλόγου, ανακοινώνοντας δύο μεταγραφικές βόμβες εκείνου του καλοκαιριού. Ήταν οι περιπτώσεις των Αργεντινών Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, από τη Μπόκα Τζούνιορς και Χαβιέρ Σαβιόλα, από τη Ρίβερ Πλέιτ.

Ο νυν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού θεωρούταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα παγκοσμίως εκείνη την εποχή, και οι Καταλανοί δαπάνησαν ένα ποσό κοντά στα 20 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσουν.  Ήταν το καλοκαίρι που κουβεντιάζαμε για τη μεταγραφή του Σαβιόλα…

  XABIEΡ ΣΑΒΙΟΛΑ: ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ

Η ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΠΟΡΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ

Πριν από 12 χρόνια, ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης μεταξύ των ποδοσφαιρόφιλων ανά την υφήλιο, ήταν η συγκεκριμένη μεταγραφή. O Αργεντινός έκανε καριέρα στη Μπαρτσελόνα, η οποία όμως δεν ήταν η αναμενόμενη σε σχέση με τη δυναμική που είχε όταν οι «μπλαουγκράνα» αποφάσισαν να τον αποκτήσουν.

Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Αργεντινός βοήθησε τη Μπάρτσα στην πρώτη του χρονιά στην Ισπανία και ανακυρήχθηκε καλύτερος Νοτιοαμερικανός παίκτης στη Primera Division για τη σεζόν 2001-02. Μάλιστα, το 2002 ήταν ανάμεσα στους 50 υποψήφιους για τη διεκδίκηση της Χρυσής Μπάλας. Εκείνη ήταν η χρονιά, όπου πίκρανε τους φίλους του Παναθηναϊκού, καθώς ήταν ο άνθρωπος που με όμορφο τελείωμα χάρισε στη Μπατρσελόνα την πρόκριση στα ημιτελικά του Champions League, αποκλείοντας στην προημιτελική φάση, το «τριφύλλι». Οι «πράσινοι» είχαν νικήσει στο πρώτο ματς στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας με 1-0, προγήθηκαν στη Βαρκελώνη με 1-0 με όμορφο σουτ του Κωνσταντίνου, όμως η Μπαρτσελόνα κατάφερε να σκοράρει τρεις φορές, με τον Σαβιόλα να πετυχαίνει το τρίτο γκολ στο 61’.

Το "κουνέλι" ήταν ηχηρή μεταγραφή για τη Μπαρτσελόνα

Η συνέχεια, όμως, δεν ήταν η ίδια, αφού τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο σύλλογος της Καταλονίας, φάνηκε να επηρεάζουν και τον νεαρό, τότε, Σαβιόλα. Η Μπαρτσελόνα δεν μπορούσε να ορθοποδήσει και υπήρχε γκρίνια παντού. Η έλευση του Ράικαρντ σήμανε και τον παραγκωνισμό του Σαβιόλα από την ομάδα.

 Το «κουνέλι» δόθηκε, μάλιστα, δανεικός δύο συνεχόμενες χρονιές σε Μονακό και Σεβίλλη (2004-2006). Αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό φορώντας τη φανέλα της γαλλικής ομάδας, σκοράροντας, μάλιστα, ένα εξαιρετικό γκολ απέναντι στους Πειραιώτες, στη φάση των ομίλων του Champions League.

           Δείτε το γκολ του Σαβιόλα απέναντι στον Ολυμπιακό, στην αρχή του βίντεο:

Oι Μονεγάσκοι πέτυχαν 4 νίκες τερματίζοντας πρώτοι τον όμιλο, ενώ είχαν και δύο ήττες όπου δεν κατάφεραν να σκοράρουν. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Σαβιόλα σκόραρε και στις τέσσερις νίκες των Γάλλων, και συνέβαλε τα μέγιστα στην πρόκρισή τους στην επόμενη φάση του θεσμού.  Στους «16», η Μονακό αποκλείστηκε από την ολλανδική Αϊντχόφεν, με δύο ήττες (1-0, 2-0).

Με τη Σεβίλλη, ο Αργεντινός επιθετικός κατέκτησε το Κύπελλο UEFA, τον μοναδικό ευρωπαϊκό τίτλο, έως τώρα, στην καριέρα του. Σε εκείνη τη διοργάνωση, ο στράικερ του Ολυμπιακού φιγούραρε στη δεύτερη θέση του πίνακα των σκόρερ, έχοντας σκοράρει έξι φορές, μία λιγότερη από τον συμπατριώτη του, Ματίας Ντελγάδο, της Βασιλείας. Στον τελικό απέναντι στην αγγλική Μίντλσμπρο, ξεκίνησε βασικός και αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο από τον Φρεντερίκ Κανουτέ.

Ο στράικερ του ΟΛυμπιακού κατέκτησε το Κύπελλο UEFA, με τη φανέλα της Σεβίλλης, το 2006

Πριν από την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA με τη Σεβίλλη, ο Σαβιόλα αριθμούσε ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας στην κατοχή του, με τη Μπαρτσελόνα, και δύο πρωταθλήματα Αργεντινής (ένα Απερτούρα και ένα Κλαουσούρα) όταν φορούσε τη φανέλα της Ρίβερ Πλέιτ.

Μετά τη Μπαρτσελόνα, ο Αργεντινός μετακόμισε στη Μαδρίτη για λογαριασμό της Ρεάλ, με την οποία κατέκτησε ένα πρωτάθλημα (2007/08) κι ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας (2008).

Επόμενος σταθμός του «κουνελιού» ήταν η Πορτογαλία, όπου αγωνίστηκε με τη Μπενφίκα κατακτώντας ένα πρωτάθλημα (2009-10) και δύο Λιγκ Καπ (2009-10, 2011-12).

Με τους «αετούς» της Λισαβόνας, ο Αργεντινός πέτυχε 24 γκολ σε 69 ματς πρωταθλήματος, ενώ σημείωσε και 7 τέρματα σε 29 συμμετοχές στην Ευρώπη.

Στη Μάλαγα, ο Χαβιέρ Σαβιόλα κατάφερε να σημειώσει 8 τέρματα σε 27 ματς, εκ των οποίων στα 19 ξεκίνησε βασικός. Καθόλου κακή χρονιά για τον Αργεντινό, ο οποίος αντιμετώπισε και τον νυν προπονητή του, Μίτσελ, στις 15 Δεκεμβρίου του 2012. Σε εκείνο το ματς, η Μάλαγα νίκησε εκτός έδρας της Σεβίλλη, με το «κουνέλι» να μπαίνει στη θέση του Χοακίν στο 71’.

ΕΘΝΙΚΗ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ

Το όνομα του Χαβιέρ Σαβιόλα συνδέθηκε με τις λαμπρότερες επιτυχίες της εθνικής Αργεντινής τα τελευταία 12 χρόνια. Τελευταίος διεθνής τίτλος των Αργεντινών σε επίπεδο ανδρών ήταν το Copa America το 1993, όμως η «Αλμπισελέστε» μετρά 5 από 8 τελευταία Παγκόσμια Πρωταθλήματα Κ20. Το 2001, το «κουνέλι» ήταν ο πρωταγωνιστής των Αργεντινών στον δρόμο προς τον τίτλο, αφού αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης και πρώτος σκόρερ με 11 γκολ. Πέτυχε, δηλαδή, σχεδόν τα διπλάσια από τον «Αυτοκράτορα» Αντριάνο και τον πρώην επιθετικό του Παναθηναϊκού Τζιμπρίλ Σισέ, οι οποίοι μοιράστηκαν τη δεύτερη θέση με 6 γκολ έκαστος. Σε εκείνη τη διοργάνωση αγωνίστηκε και ο έτερος Αργεντινός του Ολυμπιακού, Αλεχάντρο Ντομίνγκες, ο οποίος είχε σκοράρει ένα τέρμα. Πλέον, οι δύο ποδοσφαιριστές είναι συμπαίκτες και σε συλλογικό επίπεδο.

Ο Σαβιόλα ήταν μέλος της εθνικής Αργεντινής που κατέκτησε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην Αθήνα το 2004

Η μεγαλύτερη επιτυχία, ωστόσο, ήρθε το 2004 όταν και αποτέλεσε μέρος της Ολυμπιακής ομάδας της Αργεντινής που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην Αθήνα. Το «κουνέλι» σημείως ένα γκολ σε εκείνη τη διοργάνωση, στην αναμέτρηση απέναντι στην Τυνησία, στη φάση των ομίλων (2-0). Σε εκείνο το τουρνουά, όμως, δεν πρωταγωνίστησε, όπως το στο Παγκόσμιο Κ20 του 2001, αφού ήταν αναπληρωματικός, και οι συμμετοχές του περιορίστηκαν στα ματς της φάσης των ομίλων.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Εκείνη τη χρονιά, όμως, κέρδισε μια άλλη διάκριση, καθώς συμπεριλήφθηκε από τον Πελέ, στη λίστα της FIFA με τους 100 εν ζωή καλύτερους ποδοσφαιριστές . Τη σπουδαιότητα της διάκρισης αυτής την αντιλαμβάνεται κανείς διαβάζοντας τα υπόλοιπα ονόματα της λίστας, που περιλαμβάνει «ιερά τέρατα» του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου. Συνολικά, δέκα Αργεντινοί αποτέλεσαν μέρος αυτής της επιλογής. Εκτός του στράικερ του Ολυμπιακού, στη λίστα βρέθηκαν οι: Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, Ερνάν Κρέσπο, Αλφρέντο ντι Στέφανο, Μάριο Κέμπες, Ντιέγκο Μαραντόνα, Ντανιέλ Πασαρέλα, Ομάρ Σιβόρι, Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν και Χαβιέρ Ζανέτι.

Αναλυτικά η λίστα, όπως τη δημοσίευσε το BBC:

 http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/3533891.stm

Με την εθνική αντρών της Αργεντινής, ο Σαβιόλα μετράει 40 συμμετοχές και 11 γκολ, με την τελευταία του συμμετοχή να πραγματοποιείται το 2007. Έκτοτε, ο επιθετικός του Ολυμπιακού φέρεται να προτίμησε να αφοσιωθεί στους συλλόγους στους οποίους αγωνιζόταν, όμως πρόσφατα άνοιξε και πάλι την πόρτα της εθνικής, με δηλώσεις του.

Για να καταφέρει όλα τα παραπάνω, ο Σαβιόλα έγραψε πρώτα ιστορία με τη Ρίβερ Πλέιτ. Με τη φανέλα των «εκατομμυριούχων» κατέκτησε το πρωτάθλημα Απερτούρα το 1999 και το Κλαουσούρα το 2000. Το 1999 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Απερτούρα  σε ηλικία, μόλις, 17 ετών! Την ίδια χρονιά κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή στην Αργεντινή, το βραβείο «Βασιλιάς της Αμερικής», το οποίο απονέμεται από την εφημερίδα «El Pais» της Ουρουγουάης στον καλύτερο ποδοσφαιριστή της αμερικανικής ηπείρου, αλλά και το βραβείο Οlimpia για τον Αργεντινό ποδοσφαιριστή, επιλεγμένο από τους δημοσιογράφους. Τα συγκεκριμένα βραβεία είναι πολύ γνωστά στη χώρα του τάνγκο, και παραδίδονται σε αθλητές διαφόρων αγωνισμάτων. 

OI ΠΑΛΙΟΦΙΛΟΙ

Πιο πάνω αναφερθήκαμε στον «Τσόρι» Ντομίνγκες ως συμπαίκτη του Σαβιόλα παλιότερα. Ο συμπατριώτης του «κουνελιού», ωστόσο, δεν ήταν ο μοναδικός που έχει αγωνιστεί στο πλευρό του. Ο Μιγκέλ Τόρες υπήρξε συμπαίκτης του 31χρονου επιθετικού, στη Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ και ο τερματοφύλακας των «ερυθρολεύκων», Ρομπέρτο, υπήρξε στην ίδια ομάδα με τον Σαβιόλα, στη Μπενφίκα, τη σεζόν 2010-11.

ΤΑ ΠΕΙΡΑΓΜΑΤΑ

Σαβιόλα και Μιγκέλ Τόρες, σε προπόνηση της Ρεάλ

Ο Αργεντινός είναι ήρεμος χαρακτήρας, και φαίνεται πως ήταν ο εύκολος στόχος για τα «πειραχτήρια» στις ομάδες που αγωνίστηκε. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Μιγκέλ Τόρες, ο οποίος μαζί με τον Πολωνό τερματοφύλακα,  Γέρζι Ντούντεκ, έναναν μια πλάκα στον Σαβιόλα, την περίοδο που αγωνιζόταν στη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι δύο συμπαίκτες  τότε του στράικερ του Ολυμπιακού, στον ισπανικό σύλλογο, του έκαναν νεύμα ότι θα γινόταν αλλαγή. Ο Σαβιόλα πήγε για να λάβει τις οδηγίες, όπου και διαπίστωσε πως απλώς του είχαν σκαρώσει μια φάρσα. Το βίντεο με την αστεία αυτή στιγμή κυκλοφόρησε πολύ στα αθλητικά sites, όταν ο Μιγκέλ Τόρες πήρε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό.

                           H φάρσα των Μιγκέλ Τόρες και Ντούντεκ στον Σαβιόλα:

Μια άλλη αστεία σκηνή με τη συμμετοχή του Σαβιόλα, που μπορεί να βρει κανείς στο youtube, είναι με τον Νταβίντ Λουίζ ως δημοσιογράφο. Ο Βραζιλιάνος κεντρικός αμυντικός , που σήμερα αγωνίζεται στην Τσέλσι, άρχισε να παριστάνει τον ρεπόρτερ και να «ψαρεύει» δηλώσεις από τους συμπαίκτες του. Από τον πλακατζή σέντερ μπακ δεν γλίτωσε ο Σαβιόλα, στον οποίο μάλιστα, φαίνεται πως είχε ιδιαίτερη αδυναμία.

Αυτός είναι ο διάλογος (0:25- 1:00)

-Σαβίίίίί Λουίς. Σαβί Λουίς, πες μας μια κουβέντα…

-Ε;

-Πες μας μια κουβέντα. Πώς σου φάνηκε το ματς; Ξύπνα! Πες μας μια κουβεντούλα…

-Τι θέλεις να σου πω;

-Mίλα! Πώς σου φάνηκε το ματς;

-Ποιος ήταν καλύτερος;

-Τι έχεις; Tι νομίζεις για τη φιλία σου με τον Χάβι (Χάβι Γκαρσία);

-Πήρα χάπι για να κοιμηθώ.

-Πήρες  χάπι  για να κοιμηθείς; Και κοιμάσαι ήδη;

ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Ο Αργεντινός στράικερ διάλεξε να μεταγραφεί στον Ολυμπιακό, ωστόσο ήταν περιζήτητος, σύμφωνα με τον διεθνή Τύπο. Οι Κ.Π.Ρ και Γουέστ Χαμ από την Αγγλία, Ιντερνασιονάλ και Σάντος από τη Βραζιλία, Λεόν από το Μεξικό, αλλά και ομάδες από το αμερικανικό MLS  φέρονται να ενδιαφέρθηκαν ή και να έκαναν κρούση στον 31χρονο επιθετικό. Τελικά, φαίνεται το δίλημμα να ήταν ανάμεσα στους “ερυθρόλευκους» και τη Σάντος, για την τελική επιλογή…

Πριν από ένα μήνα, κι ενώ ο Ολυμπιακός έκανε  προετοιμασία στο Ζέεφελντ της Αυστρίας, επικοινώνησα τηλεφωνικά με τον μάνατζερ του Αργεντινού, Ντιέγκο Κεϊρούγκα, όταν ο πελάτης του μόλις είχε ενσωματωθεί στο ρόστερ των Πειραιωτών. Ο ίδιος, επιβεβαίωσε ότι σύλλογοι από πολλά πρωταθλήματα ενδιαφέρθηκαν για το «κουνέλι».

«Ναι, όντως. Υπήρξαν πολλές προτάσεις για τον Χαβιέρ, από τη Βραζιλία, την Πρέμιερ Λιγκ, την Ισπανία…», ανέφερε ο ατζέντης του Σαβιόλα στο klotsakala.blogspot.gr, ενώ ανέφερε και τους λόγους για τους οποίους ο Αργεντινός προτίμησε να αγωνιστεί στον Ολυμπιακό.

«Ο λόγος που διάλεξε τον Ολυμπιακό ήταν το αθλητικό πρότζεκτ που μας παρουσίασε ο Ολυμπιακός, εξάλλου,  προπονητής της ομάδας είναι ο Μίτσελ», υπογράμμισε. Λίγο καιρό αργότερα ο Ισπανός τεχνικός αμφισβητείται και μάλιστα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για επικείμενη αποχώρησή του, όμως αυτός, μαζί με το όραμα της διοίκησης για να μεγαλώσει ο σύλλογος, φαίνεται ότι ήταν οι σημαντικότεροι λόγοι για να επιλέξει ο Σαβιόλα τον Ολυμπιακό.

«Ο Σαβιόλα θα παίξει στο Champions League και σε μία μεγάλη ελληνική ομάδα, η οποία θα είναι μεγάλη και στην Ευρώπη», κατέληξε ο Κεϊρούγκα.

Το άστρο του Αργεντινού έλαμψε μόλις τη 2^η αγωνιστική τρέχοντος πρωταθλήματος της Superleague, όπου με εξαίσια απόδοση και σκοράροντας το γκολ τη νίκης του Ολυμπιακού κόντρα στον Ατρόμητο, κατάφερε να ξεχωρίσει και να γίνει πρωτοσέλιδο για αγωνιστικούς λόγους. Απομένει, ωστόσο, να δούμε τη συνέχεια, και το αν η φιλόδοξη δήλωση του ατζέντη του Αργεντινού, ότι ο Ολυμπιακός θα γίνει μεγάλος και στην Ευρώπη, θα επαληθευτεί…

« Όνειρό μου, να αγωνιστώ στην Ευρώπη»

Στις 13 Απριλίου του 2012, ξαγρύπνησα- γεγονός διόλου πρωτότυπο- για να παρακολουθήσω την αναμέτρηση ανάμεσα στη Φλαμένγκο και τη Λανούς για την τελευταία αγωνιστική της φάσης του ομίλων του Κυπέλλου Λιμπερταδόρες. Πολλοί γνωστοί ποδοσφαιριστές αγωνιζόντουσαν τότε στη Φλαμένγκο, όπως οι Ροναλντίνιο, Βάγκνερ Λοβ και Ντέιβιντ, αλλά και οι Γουίλιανς και Νταρίο Μποτινέλι. Κανείς από αυτούς δεν συνεχίζει, πλέον, στην ομάδα του Ρίο.

Ο παίκτης, ωστόσο, που είχα ξεχωρίσει τότε, ήταν ο 21χρονος αμυντικός μέσος, Λουίζ Αντόνιο. Ο κόφτης της «Φλα» είχε «οργώσει» το γήπεδο, ήταν παντού, μάρκαρε σωστά και ακατάπαυστα ακόμα και εκεί που δεν ήταν η μπάλα, και η εξαιρετική του εμφάνιση επιβραβεύθηκε  με τέρμα που σημείωσε, αν και σπάνια σκοράρει.

Ένα χρόνο αργότερα, ο Λουίζ Αντόνιο είναι βασικός στη Φλαμένγκο και ήταν από τους καλύτερους παίκτες της «rubro-negro» στη εκτός έδρας νίκη της ομάδας του στο ντέρμπι της προηγούμενης Κυριακής απέναντι στη Φλουμινένσε (3-2). Ο μέσος της «Φλα» μάρκαρε σωστά, και δεν άφηνε χώρους για ανάπτυξη παιχνιδιού της Φλουμινένσε, η οποία τα βρήκε σκούρα… 

Αξιομνημόνευτη, επίσης, ήταν και η απόδοσή του στην πρεμιέρα του φετινού Brasileirao, απέναντι στη Σάντος, όπου «έσβησε» τον Νεϊμάρ, στο αποχαιρετιστήριο ματς του 21χρονου επιθετικού με τη φανέλα της Σάντος, πριν πάει στη Μπαρτσελόνα.

Ο 22χρονος, πλέον, χαφ παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο klotsakala.blogspot.gr, όπου μίλησε για το ενδιαφέρον που υπήρξε από την Ευρώπη, την προοπτική να αγωνιστεί στην Ελλάδα, την πορεία της ιστορικής Φλαμένγκο -η οποία τα τελευταία χρόνια διανύει μια δύσκολη περίοδο- τα είδωλα, και τα μελλοντικά όνειρά του.

        Λουίζ Αντόνιο: « Όνειρό μου, να αγωνιστώ στην Ευρώπη»

Στα τέλη του προηγούμενου Ιούνη, η βραζιλιάνικη ιστοσελίδα «Lancenet» έγραψε ότι υπήρξε πρόταση της Σπόρτινγκ Λισαβόνας για δανεισμό του Βραζιλιάνου μέσου, η οποία απορρίφθηκε από τη Φλαμένγκο.

-Γράφτηκε στον Τύπο ότι ήσουν στο στόχαστρο της Σπόρτινγκ. Υπήρξε όντως ενδιαφέρον ή πρόταση; Τι συνέβη;

«Eνημερώθηκα από τα Μέσα για το συγκεκριμένο ενδιαφέρον, αλλά πρόταση στη Φλαμένγκο ή εμένα, δεν έφτασε», αποκάλυψε ο Λουίζ Αντόνιο, για τον όποιο γράφτηκε ότι η ομάδα του θα συζητούσε κανονική μεταγραφή, όχι όμως και δανεισμό του.

-Υπήρξαν άλλες προτάσεις για σένα κατά την τρέχουσα μεταγραφική περίοδο;

«Υπήρξαν βολιδοσκοπήσεις από άλλες ομάδες, αλλά τίποτα συγκεκριμένο. Αλλά ο μάνατζέρ μου είναι που διαχειρίζεται αυτά τα θέματα, και με ειδοποιεί όταν υπάρχει κάτι χειροπιαστό».

-Θα εξέταζες κάποια πρόταση από ευρωπαϊκό σύλλογο; Είναι μία από τις προθέσεις σου να αγωνιστείς της Γηραιά Ήπειρο;

«Το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή είναι να παίξει σε μια ευρωπαϊκή ομάδα. Αν έρθει μια πρόταση η οποία θα είναι καλή για μένα, αλλά και την ομάδα μου, και αξιολογηθεί ότι είναι καλή και για τις δύο πλευρές, γιατί όχι;»

-Θα ήσουν θετικός στο ενδεχόμενο να έρθεις να αγωνιστείς στην Ελλάδα;

«Eίναι ένα ποδόσφαιρο διαφορετικό, το οποίο δεν πολυπαρακολουθώ, επειδή δεν μεταδίδεται εδώ στη Βραζιλία. Γνωρίζω όμως ότι σύλλογοι όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είναι δυνατοί και πάντα αγωνίζονται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις», ανέφερε ο 22χρονος κόφτης, με τους «ερυθρόλευκους» να αναζητούν την τρέχουσα περίοδο έναν καλό αμυντικό μέσο που θα εισχωρήσει στη βασική ενδεκάδα της ομάδας.

Η Φλαμένγκο τα τελευταία χρόνια δεν καταγράφει πορεία αντάξια της ιστορίας της, και φέτος βρίσκεται στην 11η θέση ύστερα από 13 αγώνες, ενώ πέρσι τερμάτισε στην 11η θέση.

-Πιστεύεις ότι η νίκη της Φλαμένγκο, χθες, είναι η αρχή για την πρόοδο της ομάδας στο τρέχων πρωτάθλημα; Μέχρι που πιστεύεις ότι μπορεί να φτάσει η Φλα αυτή τη χρονιά; 

«Βελτιωνόμαστε από τον αγώνα κόντρα στην Ατλέτικο Μινέιρο, τον οποίο νικήσαμε με 3-0, όπου καταφέραμε να γίνουμε τα αφεντικά, να είμαστε συμπαγείς και η ομάδα τα πάει όλο και καλύτερα. Αν κάνουμε 2 ή 3 συνεχόμενες νίκες, είναι δυνατό να πάμε πιο μακριά. Μιλάμε για τη Φλαμένγκο, οπότε θα πρέπει αν έχουμε υψηλούς στόχους», ανέφερε ο Βραζιλιάνος μέσος για τον δημοφιλέστερο σύλλογο της Βραζιλίας, ο οποίος πέτυχε την εντός έδρας νίκη απέναντι στην Ατλέτικο Μινέιρο, στις 4 Αυγούστου, και έκτοτε μετράει μία εντός έδρας ισοπαλία με την Πορτουγκέζα (1-1) και τη νίκη της περασμένης Κυριακής κόντρα στη Φλουμινένσε.

O Λουίζ Αντόνιο πανηγυρίζει με τον Νίξον το γκολ του τελευταίου κόντρα στην Ατλέτικο Μινέιρο

-Εκτός από αμυντικός μέσος, μπορείς να αγωνιστείς, επίσης, ως δεξιός μπακ. Ποια είναι η θέση η οποία προτιμάς; Που πιστεύεις ότι αγωνίζεσαι καλύτερα;

«Προτιμώ να αγωνίζομαι ως αμυντικό χαφ. Είναι μία θέση στην οποία αισθάνομαι πιο άνετα».

Η θέση του αμυντικού μέσου είναι αυτή στην οποία αρέσκεται να αγωνίζεται ο Λουίζ Αντόνιο και σε αυτή τη θέση αγωνίζονται τα πρότυπά του, τόσο τα σημερινά, όσο και αυτά από το παρελθόν.

-Ποια είναι τα είδωλά σου τόσο από το παρόν, όσο κι από το παρελθόν; Ποιοί αποτελούν πηγή έμπνευσης για σένα;

«Από τους τωρινούς μου αρέσουν πολύ ο Ραμίρες και ο Παουλίνιο. Από τους παλιότερους, μου αρέσουν οι Αντράντε, Αντίλιο και Φαλκάο».

Παουλίνιο και Ραμίρες

Αντράντε και Αντίλιο

Ο Ραμίρες αγωνίζεται στην αγγλική Τσέλσι, ενώ ο Παουλίνιο πρόσφατα μεταγράφηκε στην επίσης αγγλική, Τότεναμ, από την Κορίνθιανς. 

Οι Αντράντε και Αντίλιο ήταν δόξες της Φλαμένγκο στις δεκαετίες 1970-1980, ενώ ο Φαλκάο είναι ο πιο γνωστός στο ελληνικό κοινό από τους παλιούς, αφού ήταν μέλος της εθνικής Βραζιλίας στις ίδιες δεκαετίες με τους προαναφερθέντες, και με μεγάλη καριέρα σε συλλόγους όπως η Ιντερνασιονάλ του Πόρτο Αλέγκρε και η ιταλική Ρόμα. 

-Μέχρι που φτάνουν οι φιλοδοξίες σου; Ποιο είναι το μεγαλύτερο επαγγελματικό σου όνειρο;

«Noμίζω πως όπως κάθε Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής, το όνειρο είναι να φτάσω στην εθνική Βραζιλίας. Γι’ αυτό και δουλεύω σκληρά για να εκπληρώσω αυτόν τον στόχο. Η εθνική έχει καλούς κόφτες, αλλά δουλεύω για να φτάσω κι εγώ μια μέρα εκεί».

Οι «Γιάνκις» μπορούν! (Μέρος Β')

Oι Αμερικανοί πανηγύρισαν την κατάκτηση του Gold Cup το 2007

Ξεκινώντας το β’- και τελευταίο -μέρος του αφιερώματός μου για το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ, έψαξα να βρω τους  κατάλληλους ανθρώπους, μη ποδοσφαιριστές αυτή τη φορά (στο α’ μέρος θα βρείτε συνέντευξη του παίκτη των Λος Άντζελες Γκάλαξι, Μαρσέλο Σάρβας) που θα με βοηθούσαν να λύσω μερικές από τις απορίες που έχω και έχει πολύς κόσμος για την κατάσταση που επικρατεί γύρω από το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ.

Για το θέμα μίλησαν αποκλειστικά στο klotsakala.blogspot.gr, o Υπεύθυνος Τύπου και Δημοσίου Σχέσεων ποδοσφαιριστών, Λεονάρντο Σέινκμαν, ο οποίος αν και Βραζιλιάνος, έζησε στις ΗΠΑ, όπου υπήρξε προπονητής σε ακαδημίες ποδοσφαίρου για παιδιά, και ο Κολομβιανός δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παρουσιαστής, Χουάν Αράνγκο, που κάνει καριέρα στη βορειοαμερικανική χώρα.

Ο Λεονάρντο Σέινκμαν

Λεονάρντο Σέινκμαν (Υπέυθυνος Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων ποδοσφαιριστών)

«Στις ΗΠΑ όλοι παίζουν ποδόσφαιρο. Όταν έμενα εκεί , αποφάσισα να γίνω προπονητής παραδίδοντας μαθήματα σε παιδιά. Ένα παιδί, όμως, εκεί, όταν φτάνει σε μια ηλικία 12-13 ετών παρακολουθεί τηλεόραση και δεν βλέπει ένα ποδοσφαιρικό είδωλο. Θα δει παίκτες από άλλα αθλήματα, όπως το μπάσκετ ή το αμερικανικό ποδόσφαιρο. Οι καλύτεροι Αμερικανοί αθλητές δεν προτιμούν το ποδόσφαιρο, προτιμούν άλλα αθλήματα», ανέφερε ο Λεονάρντο και ανέλυσε:

«Σήμερα, το ποδόσφαιρο βρίσκεται, ήδη, στο top 5 και σε προσέλευση θεατών βρίσκεται στη δεύτερη θέση, αφού ένα γήπεδο ποδοσφαίρου είναι μεγαλύτερο από του μπάσκετ ή του χόκεϊ. Και βλέπεις ομάδες όπως για παράδειγμα  το Βανκούβερ, το Σιάτλ και το Πόρτλαντ να έχουν γεμάτα γήπεδα. Το MLS χρειάζεται top stars όπως ο Μπέκαμ, ο Ανρί και ο Ζουνίνιο. Χρειάζεται αστέρες παγκοσμίου βεληνεκούς, world stars. Αυτό, διότι εδώ συνηθίζουν να λένε ότι βγάζουν world champions, παγκόσμιους πρωταθλητές . Για παράδειγμα, τους Μαϊάμι Χιτ που αναδείχθηκαν πρωταθλητές στο μπάσκετ, τους αποκαλούν «παγκόσμιους πρωταθλητές». Εφηύραν αυτή την έννοια γιατί νομίζουν ότι είναι οι καλύτεροι στον κόσμο, στο ποδόσφαιρο, όμως, δεν είναι». 

«Για πολύ καιρό, το ποδόσφαιρο ήταν μπλοκαρισμένο από τους μεγάλους χορηγούς. Οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι , όμως, πηγαίνουν εκεί για να κάνουν την προετοιμασία τους πριν την αγωνιστική σεζόν και ο ιδιοκτήτης της Μάντσεστερ Σίτι πλήρωσε 100 εκατομμύρια δολάρια για το franchise», δήλωσε ο Σέινκμαν στην τηλεφωνική μας επικοινωνία υπογραμμίζοντας στη συνέχεια ένα από τα σφάλματα των Αμερικανών…

«Το επίπεδο των προπονητών δεν ήταν πολύ υψηλό. Δεν άφηναν τους παίκτες να ντριμπλάρουν, τους υποχρέωναν να πασάρουν τη μπάλα. Είχαν ένα στιλ παρόμοιο με το αγγλικό και το ιρλανδικό ποδόσφαιρο. Ήταν απαίσιο, με πολύ δύναμη και λίγη επιδεξιότητα και ποιότητα».

Θα συνιστούσε σε κάποιον από τους πελάτες του να συνεχίσει την καριέρα του στο MLS; To πελατολόγιο του Βραζιλιάνου είναι πλούσιο, αφού είναι υπεύθυνος για παίκτες όπως οι Ντάντε και Ραφίνια (Μπάγερν Μονάχου), Γκραφίτε (Αλ Αχλί-ΗΑΕ) και Μαρσέλο (PSV Αίντχόφεν).

«Σήμερα όχι, στο τέλος της καριέρας τους ναι. Οι ΗΠΑ έχουν καταπληκτική ποιότητα ζωής, είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο. Θα προέτρεπα κάποιον πελάτη μου να πάει, αν ήταν για κάποιον ιδιαίτερο λόγο ή σκοπό. Αυτό έγινε πχ. με τον Γκραφίτε, ο οποίος πήγε στα Εμιράτα για να αλλάξει την ιστορία του ποδοσφαίρου εκεί. Για να πάνε παίκτες, όμως, όπως ο Ραφίνια ή ο Ντάντε δεν υπάρχουν τα λεφτά  εκεί. Αν υπήρχαν, δεν θα υπήρχε πρόβλημα...», εξήγησε και τόνισε ότι αν αλλάξουν οι μισθοί θα αλλάξει και η ιστορία του αθλήματος…

«O μέσος όρος των 22 χιλιάδων θεατών ανά ματς στο MLS είναι σημαντικό πράγμα. Αν οργανωθούν, όπως γίνεται στην Ευρώπη, όλοι θα πάνε εκεί»

«Πολλοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι έχουν ακαδημίες εκεί, όπως ο Άγιαξ στη Φλόριντα, η Γιουβέντους κτλ. Όμως υπάρχουν πολλά ακόμη να λυθούν…»

Ο Χουάν Αράνγκο

Χουάν Αράνγκο (Ρεπόρτερ, οικοδεσπότης του ραδιοφωνικού σόου «Μad Αbout Futbol» του «World Football Daily» και συνεργάτης των «Football.com UK», «Vavel UK» και «Νew York Times»).

«Το ποδόσφαιρο αναπτύσσεται ραγδαία. Υπάρχουν πολλές aμερικανικές φυλές που είναι ερωτευμένες με το άθλημα. Δεν χρειάζεται να πάμε παραπέρα από το αποψινό παιχνίδι (13/7) για το Gold Cup στο Sun Life Stadium. H Aϊτή είναι μια χώρα «τρελή» με το ποδόσφαιρο και η κοινότητά της το δείχνει περίτρανα.

Ακόμα και οι «Αμερικανοί» ερωτεύονται το άθλημα. Απλά ρίξε μια ματιά στο MLS, αλλά και στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ.

Το άθλημα κερδίζει σε δημοτικότητα στις νεότερες γενιές και είναι πολύ ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς παρακολουθώντας τα επερχόμενα χρόνια», ήταν η παρατήρηση του Χουάν.

Οι δύο άντρες ανέλυσαν ποικίλα θέματα που αφορούν το αμερικανικό ποδόσφαιρο στις συνεντεύξεις μας, εντοπίζοντας τα θετικά και τα αρνητικά του:

To ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ παίζεται από τους οικονομικά ευκατάστατους. Αυτό πρέπει να αλλάξει…

Λ.Σ «Το soccer, όπως το αποκαλούν, παίζεται περισσότερο από τους εύπορους. Ανθρώπους, οι οποίοι σπουδάζουν ή δουλεύουν. Έτσι, όταν φτάνουν στο κολέγιο, οι περισσότεροι το σταματούν. Όταν κάποιος βλέπει πχ. ότι μπορεί να βγάζει περισσότερα χρήματα ως δικηγόρος, γιατί να το συνεχίσει; Έπαιζα κι εγώ ποδόσφαιρο και το σταμάτησα γι’ αυτόν τον λόγο. Δεν σου λέω ότι ήμουν ο παικταράς ή ότι θα έκανα σίγουρα καριέρα, αλλά έτσι  όπως κι εγώ, το σκέφτονται πολλοί…»

«Οι περισσότεροι από τους Βραζιλιάνους που παίζουν ποδόσφαιρο ήταν φτωχοί. Δες τους παίκτες μου, τον Ντάντε, τον Μαρσέλο, τον Ραφίνια… Όλοι τους ήταν παιδιά από φαβέλες. Οι φτωχοί έχουν ανάγκη να συντηρήσουν την οικογένειά τους, έχουν τη «σπίθα» μέσα τους και η επιτυχία τους είναι και επιτυχία της οικογένειάς τους. Στις ΗΠΑ, τα παιδιά από το γκέτο προτιμούν άλλα σπορ, όπως το αμερικανικό ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Για παράδειγμα, ο Κόμπε Μπράιαντ έπαιζε ποδόσφαιρο και του αρέσει το ποδόσφαιρο, όμως κατέληξε στο μπάσκετ. Όλα γυρνάνε γύρω από το οικονομικό και φυσικά τα «είδωλα». Στο ποδόσφαιρο, ποιος θα είναι το «είδωλο» ενός παιδιού, σε ποιόν θα θέλει να μοιάσει, ποιος θα του δώσει κίνητρο; Ο Nτόνοβαν; Στο μπάσκετ έβλεπε κάποτε έναν Μάικλ Τζόρνταν, σήμερα βλέπει τον ΛεΜπρόν Τζέιμς…»

Χ.Α «Τα πιο ταλαντούχα παιδιά δεν έρχονται από τα ανώτερα ή μεσαία κοινωνικά στρώματα, οπότε είναι πρακτικώς αδύνατο. Το “mainstream ποδόσφαιρο” είναι πολύ μικροαστικό και πρέπει να γίνει πιο περιεκτικό για να ξεκινήσει να φέρνει τους πραγματικά καλύτερους παίκτες. Αυτό για να συμβεί, ίσως περάσει και μια γενιά.

Θα πρέπει να ρυθμιστούν πολλοί παράγοντες. Με τα πράγματα ως έχουν τώρα, οι ΗΠΑ είναι μακριά από το να γίνουv ποδοσφαιρική υπερδύναμη. Το ποδόσφαιρο σε πολλές χώρες είναι ένα δημοφιλές σπορ, ένα άθλημα για την εργατική τάξη».

Οι μισθοί στο MLS δεν μπορούν να προσελκύσουν τους καλύτερους ποδοσφαιριστές

Χ.Α «To MLS δεν πληρώνει πολλά.

Ο Καρλός Βαλντές της Σάντα Φε άφησε το MLS γιατί στόχος του ήταν να πάει σε μια ομάδα στην Ευρώπη.

Το όνειρο των Νοτιαμερικάνων παικτών είναι να πάνε στην Ευρώπη.

Γιατί ένας Βραζιλιάνος παίκτης θα πήγαινε στις ΗΠΑ για να λάβει λιγότερα χρήματα; Υπήρξαν όμως και εξαιρέσεις όπως οι Κλέμπερσον και Ζουνίνιο Περναμπουκάνο, ο οποίος πρόσφατα υπέγραψε εκ νέου με τη Βάσκο.

Οι εξαιρετικοί, όμως, παίκτες της Νότιας Αμερικής θα πουληθούν στην Ευρώπη».

Λ.Σ «Το ΜLS δεν προσελκύει τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου, λόγω των μισθών. Ο καλύτερος τερματοφύλακας του πρωταθλήματος, ο οποίος αγωνίζεται στους Νιου Ίνγκλαντ Ρεβολούσιον, αμείβεται με 45 χιλιάδες τον χρόνο (σ.σ. πρόκειται για τον Μπόμπι Σάτλγουορθ και το συμβόλαιό του ανανεώθηκε πριν λίγο καιρό) .Πώς θα προσελκύσει, έτσι, αθλητές, αν έχει τον χειρότερο μισθό από όλα τα αθλήματα εκεί;»

«Οπότε, θα πρέπει πρώτα οι ομάδες να αρχίζουν να πληρώνουν καλύτερα για να υπάρχει ενδιαφέρον ξένων ποδοσφαιριστών υψηλότερου επιπέδου απ' ότι τη Γουατεμάλα ή την Αϊτή. Οι Αμερικανοί δεν το χρειάζονται αυτό. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει ένα ισπανόφωνο κοινό από πίσω, αλλά χρειάζεται να γίνουν και μεγαλύτερες επενδύσεις»

Ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο οι αμερικανικοί σύλλογοι να αγωνιστούν στο Κόπα Λιμπερταδόρες και μάλιστα σύντομα. Ποιες οι επιπτώσεις;

Λ. Σ «Αν οι αμερικανικές ομάδες αγωνιστούν στο Λιμπερταδόρες, θα είναι πιο ενδιαφέρον».

Χ.Α  «Ναι, θα βοηθήσει στο να βελτιωθεί. Όταν γίνει, θα δούμε. Υπάρχει μεγάλη αντίσταση από τα αμερικανικά Μέσα. Κατανοητοί οι λόγοι, όπως το ότι μια ομάδα όπως το Σιατλ, θα πρέπει να ταξιδέψει 16 ώρες για να αντιμετωπίσει μια ομάδα στο Μπουένος Άιρες.

Πολλοί υπέδειξαν τον αριθμό των ταξιδιών που θα πρέπει να πραγματοποιήσουν οι ομάδες, αφού θα αγωνίζονται σε δύο μέτωπα. Θα τους επιβαρύνει στο πρωτάθλημα στο τέλος.

Υπάρχουν και αυτοί που λένε ότι θα πρέπει να αφοσιωθούν στο Champions League της CONCACAF»

Θα μπορούσαν οι αμερικανικές ομάδες να είναι ανταγωνιστικές στο Λιμπερταδόρες;

Χ.Α «Eξαρτάται από τον όμιλο. Πιστεύω ότι μία ομάδα θα μπορούσε να προκριθεί από τους ομίλους, στην καλύτερη».

Υπάρχουν αξιόλογοι παίκτες που το ευρωπαϊκό κοινό δεν γνωρίζει;

Λ.Σ «Έχει αυτόν τον γκολκίπερ που ανέφερα πριν και τον Ζούσι. Έχει ποιοτικούς παίκτες, καλές επιλογές στη θέση του τερματοφύλακα, τους Φρίντελ και Χάουαρντ. Ο Ντόνοβαν δεν τα πήγε καλά. Όσο δεν αγωνίζονται παίκτες σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, δεν μπορούν να τους εμπιστευτούν οι ευρωπαϊκοί σύλλογοι. Δες την περίπτωση του Καγκάουα. Ήταν στη Ντόρτμουντ πριν πάει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ,. Αγωνίστηκε με επιτυχία εκεί, και έγινε της μόδας οι γερμανικές ομάδες να αποκτούν Ιάπωνες παίκτες. Μπορείς να πάρεις και το παράδειγμα της Ελλάδας , αφού αρκετοί Έλληνες αγωνίζονται στη Bundesliga, όπως ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος και ο Κυριάκος Παπαδόπουλος».

Χ.Α «Μόνο ένας… Ο Τζακ ΜακΙνέρνεϊ της Φιλαδέλφια Γιούνιον. Είναι πολύ νέος παίκτης και είναι  από τους πρώτους σκόρερ στο πρωτάθλημα».

Aμερικανοί πρωταγωνιστές στην Ευρώπη

Στο α’μέρος του αφιερώματος σταθήκαμε στο MLS. Όμως υπάρχουν Αμερικανοί ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Ευρώπη με επιτυχία, ενώ και η εθνική ομάδα των ΗΠΑ προοδεύει με τον καιρό. 

Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα Αμερικανών οι οποίοι παίζουν στην Ευρώπη με επιτυχία είναι αυτά των Κλιντ Ντέμπσεϊ και Τζόζι Άλτιντορ. 

Ο Κλιντ Ντέμπσεϊ στην Τότεναμ

Ο Ντέμπσεϊ αγωνίζεται σε ένα από τα μεγαλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου, την Πρέμιερ Λιγκ, με τη φανέλα της Τότεναμ. Ο 30χρονος επιθετικός αγωνίστηκε για έξι σεζόν στη Φούλαμ – με την οποία έκανε σπουδαία πράγματα- πριν μετακομίσει στον έτερο σύλλογο του Λονδίνου. Εκεί, στην πρώτη του χρονιά, πέρσι, είχε 7 γκολ σε 29 συμμετοχές στην Πρέμιερσιπ  δικαιώνοντας του ανθρώπους των «σπιρουνιών» για την επένδυσή τους στο πρόσωπό του.

Ο Τζόζι Άλτιντορ στην ΑΖ Άλκμααρ

Ο Άλτιντορ, από την άλλη, πριν από 5 χρόνια θεωρούταν μεγάλο ταλέντο και η ισπανική Βιγιαρεάλ προχώρησε στην απόκτησή του. Η προσαρμογή του στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ήταν δύσκολη, αφού η ισπανική ομάδα τον παραχώρησε δανεικό στη Χερέθ, στην  αγγλική Χαλ Σίτι και την τουρκική Μπούρσασπορ, όμως τελικά αποδείχθηκε πως δεν έπραξε σωστά, καθώς ο 23χρονος στράικερ δεν είχε συχνή επαφή με τα δίχτυα.

Το καλοκαίρι του 2011, η ολλανδική ΑΖ Άλκμααρ αποφάσει να πάρει το ρίσκο να τον αποκτήσει, και εκεί άλλαξαν όλα. Ο Άλτιντορ άρχισε να «βομβαρδίζει» τα αντίπαλα δίχτυα, και σε δύο σεζόν αριθμεί 38 γκολ σε 59 ματς πρωταθλήματος!

Ανταμοιβή του; Μια νέα ευκαιρία στην αγγλική Πρέμιερσιπ με τη φανέλα της Σάντερλαντ, η οποία πρόσφατα τον απέκτησε από τον ολλανδικό σύλλογο  και του προσέφερε τετραετές συμβόλαιο.

H αντρική εθνική ομάδα των ΗΠΑ

Μέχρι τα μέσα του 20^ου αιώνα, η φράση «εθνική ομάδα ποδοσφαίρου των ΗΠΑ» ακουγόταν σαν αστείο. Η συμμετοχή της σε πολυεθνείς διοργανώσεις ήταν… η χαρά του αντιπάλου. Τόσο, που η νίκη της με 1-0 επί της Αγγλίας στο Μουντιάλ του 1950, θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων.

Η ενδεκάδα των ΗΠΑ στο Μουντιάλ του 1950

Το παιχνίδι αυτό, που διεξήχθη στο στάδιο Ιντεπεντένσια (έδρα της Ατλέτικο Μινέιρο), μπήκε στην ιστορία και οι ποδοσφαιριστές εκείνης της αναμέτρησης αποτελούν φιγούρες του soccer, αν και τελικά αποκλείστηκαν στους ομίλους, από τους οποίου προκρινόταν μόνο μία ομάδα. Το γεγονός ότι οι Αμερικανοί, ερασιτέχνες εκείνη την εποχή, επικράτησαν, «σόκαρε» τόσο πολύ τους Άγγλους, που – σύμφωνα με τον θρύλο- υπήρξαν βρετανικές εφημερίδες που έγραψαν ότι τα «τρία λιοντάρια» νίκησαν με σκορ 10-1, ισχυριζόμενες ότι το 1-0 ήταν απλώς ένα τυπογραφικό λάθος. Απόδειξη για το συγκεκριμένο συμβάν δεν υπάρχει και οι πιο ρεαλιστές αποδίδουν την παραπάνω ιστορία στη φαντασία κάποιων.

Oι ΗΠΑ σοκάρουν την Αγγλία το 1950: «Το θαύμα στο γρασίδι». Ο αμυντικός Χάρι Κίοου μιλάει στο κανάλι της FIFA . O Κίοου απεβίωσε στις 7 Φεβρουαρίου του 2012, σε ηλικία 84 ετών.

Πολλά γράφτηκαν για εκείνο το ματς, το οποίο έγινε και ταινία με τον τίτλο «The Miracle Match» με πρωταγωνιστές τον Τζέραρντ Μπάτλερ- γνωστό στο ευρύ κοινό από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «300»- και τους Eλληνοαυστραλούς αδελφούς Λούις και Κώστας Μάντιλορ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία των ηρώων του 1950, με αφορμή την αναμέτρηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 ανάμεσα στους Αμερικανούς και τους Άγγλους.

                                             Τρέιλερ της ταινίας «Miracle Match» 

Το ματς του 2010 έληξε 1-1 και τη διαφορά έκαναν οι δύο τερματοφύλακες. Από τη μία πλευρά, ο Χάουαρντ, ο οποίος ήταν σταθερός στις επεμβάσεις του για τις ΗΠΑ, ενώ από την άλλη, ο Ρόμπερτ Γκριν φρόντισε να διατηρήσει την παράδοσης της «κατάρας» των Άγγλων τερματοφυλάκων στα Μουντιάλ, αφού ένα δικό του, μοιραίο λάθος, έδωσε την ευκαιρία στους «Υanks»να σκοράρουν. Ο Στίβεν Τζέραρντ σκόραρε για τους Άγγλους και ο Κλιντ Ντέμπσεϊ για τους Αμερικανούς.

Σε εκείνο το Μουντιάλ, οι Αμερικανοί προκρίθηκαν στον β’ γύρο αφού πέρασαν έχοντας μια ισοπαλία με τους Σλοβένους (2-2) και νικώντας τους Αλγερινούς με 1-0, σε ματς όπου ο Τζεμπούρ του Ολυμπιακού ξεκίνησε βασικός και αντικαταστάθηκε. Στους «16» ηττήθηκαν από τη Γκάνα στην παράταση και αποκλείστηκαν.

Οι Αμερικανοί είχαν την ευκαιρία να κατακτήσουν τον πρώτο σημαντικό παγκόσμιο τίτλο τους το 2005 στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών της FIFA, όπου συμμετείχαν ως πρωταθλητές της Κεντρικής και Βόρειας Αμερικής. Οι «Yanks» προκρίθηκαν από τον όμιλο με Βραζιλία, Ιταλία και Αίγυπτο, και στα ημιτελικά έκαναν την έκπληξη επικρατώντας των Ισπανών με 2-0, με γκολ των Άλτιντορ και Ντέμπσεϊ. Στον τελικό αντιμετώπισαν τη Βραζιλία και ο πίνακας του σκορ έδειχνε 2-0 υπέρ τους στο ημίχρονο. Τίποτα δεν έμοιαζε να μπορεί να τους στερήσει αυτόν τον τίτλο. Η παρέα του Κακά (αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης του τουρνουά), όμως, είχε διαφορετική άποψη και με φανταστική ανατροπή στο β’ ημίχρονο, νίκησε με 3-2 και κατέκτησε το τουρνουά. Ο τερματοφύλακας των Αμερικανών, Χάουαρντ, ανακηρύχθηκε καλύτερος γκολκίπερ του τουρνουά.

«Στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2009 η ομάδα βελτιώθηκε. Η εθνική ομάδα είναι μια αντανάκλαση του πρωταθλήματος. Η λίγκα έχει γίνει καλύτερη και πιο πολύ παίκτες ποιότητας αγωνίζονται στην Ευρώπη», ανέφερε ο Λεονάρντο Σέινκμαν στο klotsakala.blogspot.gr.

Στην παρούσα φάση, η εθνική ομάδα των ΗΠΑ βρίσκεται πολύ κοντά στο να προκριθεί και στο επόμενο Μουντιάλ, αφού ύστερα από 6 αγώνες έχει μαζέψει 13 βαθμούς και είναι πρώτη αφήνοντας πίσω τις Κόστα Ρίκα (11 β.), Μεξικό (8), Ονδούρα (7), Παναμά (6) και Τζαμάικα (2). Προπονητής των «Yanks» είναι η παλιά δόξα του γερμανικού ποδοσφαίρου, Γιούργκεν Κλίνσμαν.

Ήταν κάποτε ένα «φαινόμενο»…

Ο Φρέντι Αντού

Και τον λένε Φρέντι Αντού. Οι περισσότεροι ποδοσφαιρόφιλοι έχουν ακούσει γι’ αυτόν, οι παίκτες του PC game «Football Manager» τον λάτρεψαν. Τα Μέσα διεθνώς τον αποθέωναν. Σήμερα, πλέον, προσπαθεί να σώσει την καριέρα του.

Υπήρξε ο νεότερος αθλητής σε όλα τα αθλήματα που υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο όταν υπέγραψε το 2004 στη Ντι Σι Γιουνάιτεντ και την ίδια χρονιά κατέκτησε τον τίτλο στο MLS. Το 2006 προπονούταν με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά δεν κατάφερε να πάρει άδεια εργασίας. 

Διέπρεψε στο Παγκόσμιο Κ20 το 2007 και με την ολοκλήρωση του τουρνουά, η Μπενφίκα δαπάνησε 2 εκατομμύρια δολάρια για να τον αποκτήσει. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός Φερνάντο Σάντος ήταν αυτός που φέρεται να εισηγήθηκε την απόκτησή του, ωστόσο λίγο καιρό αργότερα απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Ισπανό Χοσέ Καμάτσο. Έτσι, ο 23χρονος παίκτης δινόταν συνεχώς δανεικός και δεν κατάφερε να στεριώσει στην πορτογαλική ομάδα.

Ο Φρέντι Αντού είχε ένα σύντομο πέρασμα και από την Ελλάδα, αφού αγωνίστηκε στον Άρη, όντας δανεικός στο δεύτερο μισό της σεζόν 2009/10. Ο Αμερικανός είχε υπογράψει για δώδεκα μήνες, αφού πρωτίστως ήταν δανεικός στη Μπελενένσες στο α’ μισό της σεζόν. Ο Αντού πήγε στον ελληνικό σύλλογο μαζί με τον Έντι Τζόνσον και είχε 9 συμμετοχές και ένα γκολ. Στην πρώτη του, μάλιστα,  συμμετοχή έδωσε ασίστ στον συμπατριώτη του.

Εκτός από τον σύλλογο της Θεσσαλονίκης, ο Αμερικανός αγωνίστηκες ως δανεικός και στις Μονακό, Μπελενένσες, και Ρίζεσπορ πριν επιστρέψει στις ΗΠΑ για λογαριασμό της Φιλαντέλφια Γιούνιον, όπου είχε 26 ματς και 7 γκολ. Τη φετινή σεζόν πήγε δανεικός στη Μπαΐα, όπου μετράει δύο παιχνίδια για το βραζιλιάνικο πρωτάθλημα. 

Ο γεννημένος στη Γκάνα επιθετικός μέσος είναι  πλέον 24 χρονών, έχει παίξει σε όλες τις μικρές εθνικές των ΗΠΑ, ενώ μετράει και  17 συμμετοχές και 2 γκολ με την ανδρών. Από τα 15 του έπαιξε στη Ντι Σι Γιουνάιτεντ  όπου είχε 87 συμμετοχές και 12 γκολ, και έπειτα στη Ρεάλ Σόλτ Λέικ, πριν το ευρωπαϊκό άλμα.

Πλέον, αγωνίζεται ως δανεικός στη βραζιλιάνικη Μπαϊα, από τις 5 Απριλίου του 2013. Έχει παίξει μόλις σε δύο παιχνίδια πρωταθλήματος, ως αλλαγή. Τη μία στην ήττα από την Κρισιούμα με 3-1, όταν και μπήκε στη θέση του Ράιντερ Μάτος στο 83’. Και την άλλη, στο τοπικό ντέρμπι, την περασμένη Κυριακή, απέναντι στη Βιτόρια (0-0), όπου πέρασε στον αγωνιστικό χώρο στο β’ ημίχρονο.

Ο Αντού δεν ήταν πολύ ομιλητικός όταν επικοινωνήσαμε μαζί του, σε αντίθεση με τον βοηθό προπονητή της ομάδας στην οποία αγωνίζεται. Ο Σικίνιο ντε Ασίς μόλις άκουσε ότι γράφω για το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ και ετοιμάζω ξεχωριστό κομμάτι για τον παίκτη του, μου έπιασε την κουβέντα.

Ο βοηθός προπονητή της Μπαΐα, Σικίνιο ντε Ασίς

Σικίνιο ντε Ασίς (Βοηθός προπονητή στην Μπαΐα)

«Ο κόσμος είναι επιφυλακτικός μαζί του, επειδή είναι Αμερικανός. Υπάρχει μια προκατάληψη. Ο Φρέντι, όμως, έχει ένα στιλ παιχνιδιού που μοιάζει με το βραζιλιάνικο. Επιπλέον, το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ ανεβαίνει. Είναι πιο οργανωμένο απ’ ότι στη Βραζιλία, δεν βλέπω πώς να μην αναπτυχθεί. Υπάρχουν ειδικά προγράμματα ακαδημιών για παιδιά ηλικιών 14, 16 και 18 ετών. Το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ είναι πολύ καλά οργανωμένο. Το μόνο που απομένει είναι να γίνει πιο ανταγωνιστικό», ήταν τα λόγια του μέλους του τεχνικού τιμ του βραζιλιάνικου συλλόγου, στο klotsakala.blogspot.gr.

Τη γνώμη του για τον Αντού, μας έδωσε και ο Χουάν Αράνγκο:

«Μπορεί ακόμα να κάνει μια αξιοπρεπή καριέρα, αλλά αν εννοείς ότι θα εκπληρώσει τις προσδοκίες που υπήρχαν όταν ήταν 14… όχι δεν θα γίνει ποτέ αυτός ο παίκτης.

Κατά τη γνώμη μου, πιστεύω ότι ο αμερικανικός Τύπος βιάστηκε πολύ να τον ανακυρύξει “Αμερικανό Μέσι”. Όλα του δόθηκαν υπερβολικά γρήγορα και η καριέρα του μπήκε σε μπελάδες πριν καν αρχίσει».

                              Διαφήμιση με τη συμμετοχή των Φρέντι Αντού και Πελέ

Οι Νιου Γιορκ Κόσμος

Το σήμα των Νιου Γιορκ Κόσμος

Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, οι Νιου Γιορκ Κόσμος ήταν ο σύλλογος ο οποίος προσπάθησε να προωθήσει το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ υπογράφοντας παγκόσμιας κλάσης αστέρια σε προχωρημένη ηλικία.

Ο θρυλικός Πελέ φόρεσε στα μέσα της δεκαετίας του 1970 τη φανέλα της ομάδας από τη Νέα Υόρκη (1975-77), ενώ ο Ιταλός διεθνής επιθετικός Τζιόρτζιο Τσινάλια έβαλε τη σφραγίδα του στα εφτά χρόνια που έμεινε στον σύλλογο (1976-1983) «βομβαρδίζοντας» τα αντίπαλα δίχτυα. Ακολούθησε ο αρχηγός της εθνικής Βραζιλίας, Κάρλος Αλμπέρτο (1977-80, 1982) και ο αρχηγός της Δυτικής Γερμανίας, Φραντς Μπεκενμπάουερ το 1983. Οι Νεοϋορκέζοι επένδυσαν αρκετά  λεφτά και μάλιστα οι εμφανίσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ήταν δημιούργημα του διάσημου σχεδιαστή μόδας, Ραλφ Λόρεν. Στα αξιοσημείωτα, ότι το πρώτο γήπεδο των Νιου Γιορκ Κόσμος ήταν αυτό της διάσημης ομάδας μπέιζμπολ, Νιου Γιορκ Γιάνκις.

Το συγκεκριμένο πείραμα, ωστόσο, φαίνεται ότι απέτυχε, αφού οι Αμερικανοί δεν αγάπησαν το ποδόσφαιρο.  Έτσι, ο σύλλογος έπαψε να υφίσταται το 1985.

«Εκείνη την εποχή δεν ήμουν ακόμα στις ΗΠΑ, αλλά, απ’ ότι γνωρίζω, πλήρωναν πολλά. Το πρωτάθλημα αναπτύχθηκε, αλλά τελικά το πράγμα δεν προχώρησε. Ήταν μια μόδα που κράτησε για μερικά χρόνια», ανέφερε ο Λεονάρντο Σέινκμαν όταν τον ρωτήσαμε σχετικά.

Παρ’ όλα αυτά, επανιδρύθηκε το 2010, με επίτιμο πρόεδρο τον Πελέ και στις 4 Αυγούστου του 2013 θα αγωνιστεί εκ νέου- για πρώτη φορά μετά τη διάλυσή του- σε επίσημους αγώνες. Αξιοπερίεργη είναι η γκάφα των ανθρώπων του αμερικανικού συλλόγου, οι οποίοι πριν λίγες μέρες απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο 10, προς τιμήν του Πελέ. Αυτή, ωστόσο, ήταν η δεύτερη φορά που το έπραξαν, αφού στην ίδια ενέργεια είχαν προβεί οι προκάτοχοί τους τον Οκτώβριο του 1977, όταν ο Βραζιλιάνος αποχώρησε από την ομάδα!

Ένα ακόμη μεγάλο όνομα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου εμπλέκεται από τον Ιανουάριο του 2011 με τον σύλλογο της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για τον πρώην επιθετικό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ερίκ Καντονά, ο οποίος ανέλαβε χρέη διευθυντή ποδοσφαίρου.

Οι Κόσμος δεν ήταν η μοναδική ομάδα που έφερε μεγάλου βεληνεκούς ονόματα για να παίξουν ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ, αφού την ίδια περίοδο – τέλη της δεκαετίας του 1970 με αρχές ’80- αγωνίστηκαν στη βορειοαμερικανική χώρα κι άλλοι «μυθικοί» ποδοσφαιριστές, όπως ο Γερμανός Γκερντ Μίλερ (Φορτ Λόντερντεϊλ Στράικερς) και ο αείμνηστος Βορειοϊρλανδός, Τζορτζ Μπεστ (Σαν Χοσέ Έρθκουεϊκς). 

Η ιστορία του συλλόγου γυρίστηκε σε ντοκιμαντέρ με τον τίτλο  «Οnce in a lifetime» (2006).

                                     Μπορείτε να παρακολουθήσετε το ντοκιμαντέρ

Το «τρελό» εγχείρημα του Γκραντ Γουόλ 

Τον κόσμο του ποδοσφαίρου «τάραξε» ο αρθρογράφος του φημισμένου αμερικανικού περιοδικού «Sports Illustrated» Γκραντ Γουόλ, όταν στις 17 Φεβρουαρίου του 2011 ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για πρόεδρος της FIFA! Ο Αμερικανός δημοσιογράφος ανακάλυψε ότι οποιοσδήποτε θα μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας ποδοσφαίρου, και πως παλαιότεροι πρόεδροι είχαν εργαστεί ως αθλητικοί δημοσιογράφοι.

Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Γκραντ Γουόλ

Ο 39χρονος αρθρογράφος  είχε το όραμα να καταπολεμήσει τη διαφθορά στους κόλπους της FIFA και να λάβει μέτρα για τη διαφάνεια του ποδοσφαίρου, τα οποία θα καθιστούσαν το άθλημα πιο αξιόπιστο. Ένα μόνο πράγμα απέμενε για να επικυρωθεί η υποψηφιότητά του και να τεθεί αντιμέτωπος με τον νυν πρόεδρο της FIFA,  Σεπ Μπλάτερ και τον Μοχάμεντ Μπιν Χαμάμ από το Κατάρ, στη μάχη για την ηγεσία… Να τεθεί υποψήφιος από κάποια ομοσπονδία. Δεν είχε σημασία ποια, απλώς κάποια…

Τότε, ο Γουολ άρχισε την εκστρατεία του, η οποία πήρε τεράστιες διαστάσεις, μέσω των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Ο Αμερικανός δημοσιογράφος έδωσε συνεντεύξεις στις Αργεντινή, Ρωσία, Μαλαισία, Καναδά, ΗΠΑ, Αγγλία, Ιρλανδία, Ολλανδία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Χιλή, Νιγηρία, Νότια Αφρική, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Κίνα, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία!

Επίσης, προσπάθησε να επικοινωνήσει με τους ηγέτες διαφόρων ομοσπονδιών για να του δώσουν τη συγκατάθεσή τους.  Μάταια όμως, αφού αυτή η τελευταία λεπτομέρεια αποδείχθηκε το πιο δύσκολο εμπόδιο. Κανείς δεν τόλμησε να εναντιωθεί στον πανίσχυρο Μπλάτερ ή να πιστέψει στο σχέδιο του «τρελού» Γουόλ.

Όπως και να ‘χει όμως, ένας Αμερικανός φάνηκε διατεθειμένος να πετύχει το ακατόρθωτο και έγινε γνωστός ανά την υφήλιο με το εγχείρημά του αυτό.

Θα μπορούσε άραγε ο Γουόλ να αλλάξει εκτός από την εικόνα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, και αυτή του αμερικανικού; Δεν θα το μάθουμε… Ωστόσο, η ανάπτυξη του δημοφιλέστερου ομαδικού αθλήματος στον κόσμο στις ΗΠΑ, είναι θέμα επενδύσεων και οργάνωσης, πράγμα για το οποίο είναι ικανοί οι Αμερικανοί. Αν τελικά θα αξιοποιηθεί η αγάπη που δείχνουν τα νεαρά άτομα για το ποδόσφαιρο ή και αυτή η γενιά Αμερικανών κάνει μεταστροφή, είναι κάτι που θα εξαρτηθεί από τους οικονομικά ισχυρούς στις ΗΠΑ. Αυτοί αποφασίζουν…