Κλώτσα Καλά: Ιανουαρίου 2014

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Ο Φαλκάο είναι εκτός, η Ελλάδα τι μπορεί;

H απάντηση είναι, πως η Ελλάδα μπορεί και έχει ως στόχο να προκριθεί στους "16" του επερχόμενου Παγκοσμίου Κυπελλου. Ο όμιλος, ωστόσο, δεν είναι εύκολος και πολλοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η Εθνική είναι το αουτσάιντερ του ομίλου.

Ποιες όμως είναι οι ικανότητες της Κολομβίας με και χωρίς τον Φαλκάο, και τι έχουν να παρουσιάσουν οι υπόλοιποι αντίπαλοι της Ελλάδας στο Μουντιάλ του 2014; «Πάρτε μια γεύση» στο παρακάτω κείμενο του klotsakala.blogspot.gr...

Η Κολομβία χωρίς τον Φαλκάο

O Ρανταμέλ Φαλκάο, στο χειρουργείο

Ένα από τα κυρίαρχα θέματα στις αθλητικές στήλες, την περασμένη εβδομάδα, ήταν ο τραυματισμός του Ρανταμέλ Φαλκάο, ο οποίος φαίνεται ότι θα του στοιχίσει τη συμμετοχή στο Μουντιάλ. Ο γιατρός που χειρούργησε τον αστέρα της Μονακό, ο Πορτογάλος Ζοζέ Κάρλος Νορόνια, δίνει 50% πιθανότητες ο Κολομβιανός επιθετικός να έχει αποθεραπευτεί μέχρι το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Όπως παραδέχθηκε, όμως, και ο ίδιος, ίσως υπερβάλει λίγο με τη συγκεκριμένη πρόβλεψη (είναι αισιόδοξη).

Η Κολομβία ήταν και παραμένει το φαβορί του ομίλου και είμαι πεπεισμένος ότι θα προκριθεί. Η διαφορά, μετά τον τραυματισμό του Φαλκάο , είναι ότι χάνει από την επίθεσή της έναν από τους τρεις κορυφαίους στράικερς των τελευταίων ετών, στον κόσμο. Δεν βλέπω, όμως, να αποκλείεται από τον όμιλο. Στη χειρότερη, αυτός ο τραυματισμός να της κοστίσει την πρώτη θέση, όχι, όμως, κάτι παραπάνω…

Δεν θα αγωνιστεί ο άνθρωπος που κόστισε 60 εκατομμύρια ευρώ στη Μονακό, όμως στην κορυφή της επίθεσης της Κολομβίας, θα αγωνιστεί, κατά πάσα πιθανότητα, ο σέντερ φορ που κοστίζει 40 εκατομμύρια (Τζάκσον Μαρτίνες). Αυτό και μόνο, κάνει σουρεαλιστική την εικόνα κάποιου που πανηγυρίζει για το γεγονός ότι θα αντιμετωπίσει την Κολομβία, έστω και χωρίς τον Φαλκάο.

Ο Τζάκσον Μαρτίνες, της Πόρτο, είναι, επίσης, επιθετικός μεγάλης κλάσης

Οι Κολομβιανοί, με τον Φαλκάο στη σύνθεσή τους, είναι μία από τις κορυφαίες εθνικές ομάδες στον πλανήτη, όπως απέδειξαν τα τελευταία χρόνια. Χωρίς αυτόν, είναι απλά μια πολύ καλή εθνική ομάδα. Με τον άσο της Μονακό, είναι καλύτερη από τις περισσότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις (με εξαίρεση την Ισπανία και τη Γερμανία, πιστεύω ότι είναι καλύτερη από τις υπόλοιπες), ακόμη και από το Βέλγιο, που θεωρείται η ανερχόμενη δύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (και το συμπέρασμα αυτό δεν έχει κάποια σχέση από τη νίκη της Κολομβίας στο μεταξύ τους φιλικό πριν μερικούς μήνες). Χωρίς τον Φαλκάο, παραμένει το φαβορί του ομίλου, όμως δυσκολεύει την κατάσταση στα νοκ-άουτ, όπου αν προκριθεί, αναμένεται να αντιμετωπίσει, αρχικά, μία από τις Ιταλία ή Αγγλία, και στη συνέχεια τη Βραζιλία ή την Ισπανία. Με ή χωρίς τον Φαλκάο, πολύ δύσκολα θα προκρινόταν στα ημιτελικά, όμως στην κατάσταση που είναι πίστευα ότι θα ήταν το φαβορί απέναντι σε Ιταλία ή Αγγλία, παρά το γεγονός ότι είναι δύο παραδοσιακές ομάδες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Πλέον, τα πράγματα δυσκολεύουν, όμως η Κολομβία παραμένει ικανή να προκριθεί στα προημιτελικά της διοργάνωσης για πρώτη (!) φορά στην ιστορία της.

Πριν λίγες μέρες, διάβαζα το άρθρο ενός Κολομβιανού συναδέλφου, ο οποίος παρομοίασε την απουσία του Φαλκάο από την Κολομβία, όπως θα ήταν σε ανάλογη περίπτωση αυτή του Μέσι για την Αργεντινή ή του Κριστιάνο Ρονάλντο για την Πορτογαλία. Όμως, ειδικότερα στην περίπτωση της Αργεντινής, είναι μια ομάδα με πάρα πολύ καλούς παίκτες και χωρίς τον Μέσι, όμως ο Μέσι είναι το βαρόμετρο, ο κινητήριος μοχλός, το είδωλο, που θα προσδώσει το μεγαλείο στην ομάδα και θα είναι πηγή φόβου για τους αντιπάλους. Έτσι συμβαίνει και με την Κολομβία, η οποία, κατά τη γνώμη μου, έχει χειρότερο ρόστερ από την Αργεντινή και καλύτερο από την Πορτογαλία. Όπως και να ‘χει, όμως, έχει παικταράδες…

H Koλομβία είναι το φαβορί στον όμιλο της Εθνικής

Kολομβία: Έχει ποιότητα και βάθος

Η Κολομβία διαθέτει ένα πλούσιο ρόστερ, με βάθος στον πάγκο. Για να πάρετε μια ιδέα, στη θέση που αγωνίζεται ο Φαλκάο, υπάρχει ο Τζάκσον Μαρτίνες, της Πόρτο, που θεωρείται, επίσης, από τους κορυφαίους επιθετικούς στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ο Μουριέλ της Ουντινέζε και ο Μπάκα, της Σεβίλλης, παίκτης ο οποίος με έχει εντυπωσιάσει σε όσα ματς των Ανδαλουσιανών έχω παρακολουθήσει την τρέχουσα σεζόν και μετράει 9 γκολ σε 19 συμμετοχές. Διόλου περίεργο που οι Ισπανοί ξόδεψαν 7 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσουν από τη βελγική Κλαμπ Μπριζ.

Όσο για τις υπόλοιπες θέσεις; Το κέντρο τους θα χαρακτηρίζεται από δημιουργικότητα και ικανότητα με την παρουσία παικτών όπως οι Χαμές Ροντρίγκες, Χουαν Κουαδράδο και Φρέντι Γκουαρίν, ενώ πολλοί θα γνωρίζετε και τον Ζαπάτα, της Μίλαν, ο οποίος θα καλύψει το κέντρο της άμυνας των Νοτιοαμερικάνων μαζί με τον «γερόλυκο» Μάριο Γιέπες, αλλά και τον ακραίο μπακ της Νάπολι, Χουάν Ζούνιγκα, ο οποίος αναμένεται να καλύψει τη δεξιά πλευρά των Νοτιοαμερικανών, έχοντας αριστερά τον συμπαίκτη του στη Νάπολι, Πάμπλο Αρμέρο. Για την άμυνα υπάρχει και ο Λουίς Περέα (αγωνίζεται και σέντερ μπακ και δεξιά), ο οποίος έπειτα από μια πλούσια καριέρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης, αγωνίζεται στην Κρουζ Αζούλ.

Συν τοις άλλοις, προσθέστε την εμπειρία του Αργεντινού Χοσέ Πέκερμαν, στον πάγκο.

Ακτή Ελεφαντοστού: Τώρα είναι η ευκαιρία της!

Η Ακτή ξεκινάει με τη φιλοδοξία να προκριθεί από τον όμιλο, ότι, δηλαδή, δεν κατάφερε στις προηγούμενες συμμετοχές της σε Παγκόσμια Κύπελλα. Δεν έχει καλύτερη ομάδα απ’ ότι είχε στο παρελθόν, όμως αυτή τη φορά, συμμετέχει σε έναν όμιλο, που την κάνει να έχει περισσότερες ελπίδες πρόκρισης.

Παίκτης-αστέρι της ομάδας είναι ο Γιαγιά Τουρέ, ο οποίος είναι ένας από τους καλύτερους – αν όχι ο καλύτερος- αμυντικούς μέσους στον κόσμο. Ο χαφ της Μάντσεστερ Σίτι, πριν λίγο καιρό αναδείχθηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά,, καλύτερος Αφρικανός ποδοσφαιριστής, και τελευταία επιδεικνύει και την εκτελεστική του δεινότητα, η οποία βασίζεται κυρίως σε μακρινά σουτ και εκτελέσεις φάουλ.

O πρώην μέσος του Ολυμπιακού, Γιαγιά Τουρέ, έχει εξελιχθεί σε έναν από τους κορυφαίους στον πλανήτη

O αδελφός του, Κολό Τουρέ, είναι πλέον 32 ετών και το επίχρόνια αστέρι των Αφρικανών, Ντιντιέ Ντρογκμπά, έχει φτάσει πλέον, τα 35. Μπορεί οι δύο αυτοί φημισμένοι παίκτες να έχουν ξεπεράσει τη φάση, όπου βρισκόντουσαν στο απόγειο της καριέρας τους, ωστόσο δεν είναι αμελητέοι. Ο νεότερος, Ζερβίνιο, της Ρόμα, αλλά και οι Τιοτέ (μέσος, Νιούκαστλ) και Μπονί (επιθετικός, Σουόνσι), που αγωνίζονται στην Πρέμιερ Λιγκ, είναι παίκτες που μπορεί να φανούν πολύ χρήσιμοι στην επίτευξη των στόχων της αφρικανικής χώρας, στο Μουντιάλ.

Θετικό γεγονός για την Εθνική Ελλάδας, ότι την πρώτη της νίκη σε Μουντιάλ (2010), την πέτυχε απέναντι σε αφρικανική χώρα (Νιγηρία).

Oι ψυλλιασμένοι Ιάπωνες

Από την Ιαπωνία, τα ονόματα που ξεχωρίζουν είναι οι Καγκάουα (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και Χόντα (Μίλαν), ενώ ο μέσος, Οκαζάκι, της Μάιντς, πραγματοποιεί πολύ καλή χρονιά, έχοντας πετύχει 7 γκολ σε 19 αναμετρήσεις. Kοινό στοιχείο με τους Αφρικάνους, ότι παρουσιάζονται δυνατοί στον άξονα, εκεί όπου ίσως αντιμετωπίσει πρόβλημα η Ελλάδα, αν οι μέσοι δεν πιάσουν την καλύτερη δυαντή απόδοση.

Πλεονέκτημα για τους Ασιάτες, αποτελεί το γεγονός ότι έλαβαν μέρος στο προηγούμενο Κύπελλο Συνομοσπονδιών της FIFA, παίρνοντας, έτσι, μία γεύση για το τι έχουν να περιμένουν φέτος. Έχουν αγωνιστεί στα γήπεδα της Βραζιλίας και μάλιστα αντιμετώπισαν την Ιταλία, στο γήπεδο όπου θα κοντραριστούν με την Ακτή Ελεφαντοστού (Αρένα Περναμπούκο, Ρεσίφε). Μάλιστα, στην αναμέτρηση κόντρα στη Σκουάντρα Ατζούρα είχαν τη συμπαράσταση από το κοινό που βρέθηκε στις εξέδρες! Οπότε, αν κάποια στιγμή ακούσετε φιλάθλους να φωνάζουν «Νίπον, Νίπον» στις κερκίδες, μη σας φανεί περίεργο… Επίσης, οι Ιάπωνες είναι, πλέον, προετοιμασμένοι για το τι θα συναντήσουν από οργανωτικής άποψης, κλιματολογικής κ.α.

Στενές σχέσεις συνδέουν Ιαπωνία και Βραζιλία

Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι η ιαπωνική παροικία στη Βραζιλία αριθμεί 1,5 εκατομμύριο κατοίκους (0.7 % του συνολικού πληθυσμού). Αυτό, την κατατάσσει ως τη μεγαλύτερη κοινότητα Ιαπώνων σε χώρα εκτός Ιαπωνίας, στον πλανήτη!

http://www.japan-talk.com/jt/new/6-biggest-Japanese-communities-outside-Japan

Ωστόσο, κανένα από τα ματς που θα δώσει η χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, δεν θα παιχτεί στη Νότια Βραζιλία, όπου είναι συσσωρευμένη η συντριπτική πλειοψηφία της ιαπωνικής κοινότητας.

Η «μάχη» της εξέδρας

Οι Ιάπωνες, όμως δεν είναι οι μοναδικοί που ποντάρουν στο να έχουν συμπαράσταση στις κερκίδες. Πολλοί Κολομβιανοί αναμένεται να ταξιδέψουν στη γειτονική Βραζιλία για να παρακολουθήσουν την καλύτερη Κολομβία των τελευταίων 20 ετών, ενώ οι Αφρικανοί της Ακτής, ίσως βρουν ένα σύμμαχο στο πρόσωπο των Αφροβραζιλιάνων της βορειοανατολικής ακτής της χώρας, η οποία φημίζεται για τις αφρικανικές επιρροές στην κουλτούρα της, αλλά έχει και μεγάλο πληθυσμό με αφρικανικές ρίζες, αφού ήταν ο προορισμός των πρώτων σκλάβων που έφεραν οι Πορτογάλοι, στη Βραζιλία.

Ανασταλτικός παράγοντας για να τους υποστηρίξει ένας Βραζιλιάνος είναι η στάση των παικτών της Ακτής στο προηγούμενο Μουντιάλ, στο ματς ομίλου κόντρα στη Βραζιλία, όταν και έπαιξαν βίαια, με πολλά σκληρά μαρκαρίσματα. Αποτέλεσμα, ήταν ο τραυματισμός του Ελάνο, που αγωνιζόταν τότε στην εθνική Βραζιλίας. Επίσης, δεν τους τιμά το γεγονός, ότι σε εκείνο το ματς, ένας παίκτης της Ακτής εκμαίευσε την κόκκινη κάρτα που δέχθηκε ο Κακά, η οποία χαρακτηρίστηκε από πολλούς -και ήταν- άδικη. Περασμένα-ξεχασμένα όμως, αφού ελάχιστοι θα θυμούνται ή θα επηρεαστούν από το συγκεκριμένο ματς, για να «μισήσουν» την αφρικανική ομάδα.

Όσον αφορά τη μάχη της κερκίδας, η Ελλάδα θα βασιστεί στους Φιλέλληνες, αλλά και σε αυτούς που θα ταξιδέψουν στη Βραζιλία γα να τη στηρίξουν. Η οικονομική κρίση, όμως, ίσως επηρεάσει αρνητικά , αφού πολλοί, ίσως, είναι αυτοί που έχουν τη διάθεση, όχι, όμως και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν ένα τόσο μακρινό ταξίδι. Όσο για την έκφραση «Πάμε Ρίο», αποτελεί μέγιστο κλισέ, αφού η Εθνική θα δώσει τους αγώνες της στο Μπέλο Οριζόντε (Κολομβία), Νατάλ (Ιαπωνία) και Φορταλέζα (Ακτή Ελεφαντοστού). Όσοι επιθυμείτε να πάτε στο Ρίο ντε Τζανέιρο, οργανωθείτε, αφού η Βραζιλία είναι τεράστια χώρα (5η μεγαλύτερη σε έκταση στον κόσμο), και ως εκ τούτου, οι αποστάσεις μεταξύ των πόλεων είναι μεγάλες. Το Μπέλο Οριζόντε είναι η κοντινότερη πόλη στο Ρίο, από αυτές όπου θα παίξει η Ελλάδα, αφού απέχουν μεταξύ τους, μόλις , 445 χλμ.

Οι πιθανότητες

Από τις τρεις αντιπάλους της Ελλάδας, στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο, μόνο η Κολομβία βρίσκεται πιο ψηλά από την Εθνική στη βαθμολογία της FIFA. H 5^η Koλομβία, βρίσκεται πιο ψηλά από τη γαλανόλευκη (12^η) , η οποία με τη σειρά της, είναι πέντε θέσεις πάνω από την Ακτή Ελεφαντοστού (17^η) και 36 πάνω από την Ιαπωνία (48^η).

Η Εθνική ,όμως, είναι το αουτσάιντερ του ομίλου, και σύμμαχός μας σε αυτή την εκτίμηση είναι οι εταιρίες στοιχημάτων, η οποία δίνουν φαβορί την Κολομβία, λιγότερες πιθανότητες στην Ελλάδα, και μοιρασμένες πιθανότητες για Ακτή και Ιαπωνία.

Aποδόσεις για τον νικητή ομίλου, κατά προσέγγιση:

Κολομβία 1.80 με 1.85, Ακτή Ελεφαντοστού 4.50, Ιαπωνία 5.00 με 5.50, και Ελλάδα 8.50

Οι χώρες του Γ' ομίλου

Η Ελλάδα, ωστόσο, ανήκει στα αουτσάιντερ ομίλων που έχουν πιθανότητες πρόκρισης στην επόμενη φάση. Στους μισούς ομίλους της διοργάνωσης, κάπως έτσι είναι η κατάσταση. Οι μοναδικές ομάδες που, κατά τη γνώμη μου, δεν έχουν καμία πιθανότητα πρόκρισης είναι η Αλγερία, το Ιράν, η Ονδούρα και η Αυστραλία. Δύσκολα είναι τα πράγματα και για την Κόστα Ρίκα, όχι γιατί έχει κακή ομάδα, αλλά γιατί βρίσκεται στον ίδιο όμιλο με την Αγγλία, την Ιταλία και την Ουρουγουάη.

Καλό θα είναι,να αποφεύγονται οι συγκρίσεις με την κατάκτηση του Euro 2004, και το πως θα μπορούσε να είναι οδηγός για την πρωτιά σε ένα Μουντιάλ. Η Δανία πήρε το Euro, το 1992, πραγματοποιώντας μια μεγάλη έκπληξη. Δεν έφτασε ποτέ κοντά στο να πραγματοποιήσει κάτι αντίστοιχο σε Παγκόσμιο Κύπελλο...

Επίλογος

Όλες οι παραπάνω εκτιμήσεις, εκφράζονται με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν στην αρχή του έτους. Τα πάντα, όμως, είναι ρευστά, και αυτό φάνηκε από τον τραυματισμό του Φαλκάο, σε μια στιγμή που δεν περίμενε κανείς, σε έναν αγώνα της Μονακό με μια ομάδα χαμηλής δυναμικότητας, για το Κύπελλο Γαλλίας. Φανταστείτε πόσο θα μπορούσε να στοιχίσει στην ελληνική ομάδα ενδεχόμενος τραυματισμός του Μήτρογλου, για την Ακτή, η απουσία του Τουρέ ή ο Καγκάουα να λείψει από την Ιαπωνία.

Oι Έλληνες διεθνείς πανηγυρίσουν την πρόκριση στο Μουντιάλ, στο Βουκουρέστι (Reuters)

Οι έξι μήνες είναι πολύ μεγάλο διάστημα και τα δεδομένα μπορεί να αλλάξουν τόσο πολύ, που μερικά από τα παραπάνω, να μην ισχύουν πια. Όπως και να ‘χει, τραυματισμοί σαν αυτοί του Φαλκάο, συμβαίνουν, όχι, όμως, και σε καθημερινή βάση. Από τη στιγμή που η Ελλάδα πέτυχε στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, την πρώτη της νίκη, πλέον στόχος είναι μια πρόκριση στους «16», όπως τον έθεσε και ο ομοσπονδιακός τεχνικός, Φερνάντο Σάντος. Το να κατέβει η Ελλάδα ως αουτσάιντερ, μόνο καλό θα της κάνει, αφού στο παρελθόν, η ταμπέλα του «φαβορί» έχει κάνει κακό στις ελληνικές ομάδες, είτε σε εθνικό, είτε σε διασυλλογικό επίπεδο. Ο όμιλος δεν είναι και δεν πρέπει να θεωρηθεί εύκολος. Το αντίθετο, όχι μόνο θα κάνει κακό, αλλά δείχνει και άγνοια της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας.

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Το ντοκιμαντέρ του Καντονά, στα ελληνικά

Τις τελευταίες μέρες, ο αθλητικός Τύπος της χώρας ασχολήθηκε αρκετά με το ντοκιμαντέρ που παρουσίασε ο Ερίκ Καντονά για το ντέρμπι των αιωνίων αντιπάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Καλές και κακές κριτικές, μπόλικες γνώμες, ακόμα και νέες διαμάχες μεταξύ των παραγόντων των δύο ομάδων, ήταν τα αποτελέσματα της προβολής αυτού του βίντεο.

Πολλοί έβγαλαν συμπεράσματα χωρίς, ωστόσο, να έχουν μια πλήρη εικόνα του φιλμ, αφού τα γαλλικά δεν είναι τόσο διαδεδομένα όσο πχ. τα αγγλικά, ως ξένη γλώσσα.

Το klotsakala.blogspot.gr παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ «Looking for Athenes» με ελληνικούς υπότιτλους, αφού πολλοί είναι αυτοί που ζήτησαν μια ελληνική μετάφραση στο βίντεο.

Δείτε το βίντεο:

ΠΙΑΣΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ

Το «Looking for Athenes» παρουσιάζει τον παλμό του περσινού ντέρμπι του β’ γύρου ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, μέσα σε 8 μέρες που μετρούν αντίστροφα πριν την εκκίνηση της αναμέτρησης.

Πρωταγωνιστούν άνθρωποι των δύο ομάδων, ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στις δύο ομάδες, οι πρόεδροι των συλλόγων, αλλά και άνθρωποι, που είτε γνωρίζουν για τις δύο ομάδες, είτε βοήθησαν στην ιστορική αναδρομή. Η τελευταία περιλαμβάνει, όχι μόνο στοιχεία για την ιστορία ων δύο συλλόγων, αλλά δίνει και την εικόνα για το πώς βίωσε η Ελλάδα τους πολέμους και τις αλλαγές στην πολιτική ηγεσία, και πια επιρροή είχαν στον αθλητισμό. Στιγμές χαράς και λύπης, από τις αρχές του 20^ου αιώνα μέχρι και του πρόσφατου παρελθόντος, όπως η κατάκτηση του Euro 2004 και oι διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων την ίδια χρόνια, αλλά και η οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα.

Επίσης μπορούμε να δούμε τα πράγματα από τη σκοπιά των απλών, καθημερινών ανθρώπων, των οργανωμένων των δύο ομάδων, οι οποίοι έχουν μια δυνατή παρουσία στο βίντεο, αλλά και εικόνες από την κλασσική Αθήνα και τον Πειραιά, με ιστορικές αναφορές. Να ακούσουμε ενδιαφέρουσες ιστορίες όπως αυτή που διηγείται ο Μένιος Σακελλαρόπουλος για το πως ο Κοσκωτάς πήγε να δελεάσει, πριν από 17 χρόνια, τον Δημήτρη Σαραβάκο, προσφέροντάς του περισσότερα απ’ όσα λαμβάνει σήμερα ο Κώστας Μήτρογλου! Και να δούμε τον αυθεντικό Καντονά να φωτογραφίζεται με τον σωσία του.

Πρόκειται για μία προσεγμένη παραγωγή και δυνατή στη δημιουργία αναμνήσεων και συναισθημάτων, αφού είναι ικανή να μας κάνει να ξαναζήσουμε καταστάσεις. Πρόκειται για μια πολύ εύστοχη δουλειά, με λίγα, ωστόσο, λάθη.

Τα… λαθάκια

Το πρωτάθλημα του 1930 δεν ήταν το πρώτο εθνικό, αλλά το δεύτερο.

Ο Ολυμπιακός είχε «σαρώσει» τα προπολεμικά πρωταθλήματα, οπότε δεν υπάρχει μοιρασιά με τον Παναθηναϊκό, o oποίος μετά το πρώτο του πρωτάθλημα 1930, δεν ξαναπήρε την κούπα μέχρι το ξεκίνημα του πολέμου.

Ο συνταξιούχος Δημήτρης Χριστούλας απεβίωσε σε ηλικία 77 και όχι 72 ετών.

Κατά τη διάρκεια της θητείας Κόκκαλη στον Ολυμπιακό, ο Παναθηναϊκός δεν είχε ευκαιρίες για να λάμψει, μόνο στα ντέρμπι, αλλά είχε και μια καλή ευρωπαϊκή παρουσία, καλύτερη από τον Ολυμπιακό. Θα μπορούσε να αναφερθεί ότι έφτασε, επίσης στους 8 του Champions League, αλλά και στα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA.

Tα δικά μου λάθη

Το πραξικόπημα έγινε στις 21 Απριλίου του 1967 και όχι στις 21 Ιουλίου, όπως μετέφρασα.

Επίσης, υπάρχουν δύο λάθη στο χρόνο του συγχρονισμού, με αποτέλεσμα να μην έχουν παιχτεί δύο σημεία. Το ένα είναι ότι η θύρα 13 ιδρύθηκε δύο χρόνια μετά από εκείνο το επεισοδιακό ματς Κυπέλλου, ενώ το άλλο, στην αυτοκτονία του συνταξιούχου Δημήτρη Χριστούλα, το γράμμα αναφέρει ότι δεν βλέπει άλλη λύση από΄έναν αξιοπρεπή θάνατο, πριν τη φράση όπου αναφέρει ότι θα αρχίσει να ψάχνει φαγητό στα σκουπίδια.

Αυτό που λείπει από το γαλλικό ποδόσφαιρο

Ο Καντονά είχε δηλώσει στην Equipe, πως στη Γαλλία δεν υπάρχει το ίδιο πάθος και η ίδια ποδοσφαιρική κουλτούρα, σε σχέση με αυτά που έζησε στα ντοκιμαντέρ που παρουσίασε, και πως σε αυτό ευθύνεται το γεγονός ότι δεν υπάρχουν δύο μεγάλοι σύλλογοι στην ίδια πόλη. «Υπάρχουν έξι ομάδες στο Ρίο, το ίδιο και στο Λονδίνο. Στις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις, όπως το Ρίο, Η Βαρκελώνη, το Μιλάνο, η Μαδρίτη, το Μπουένος Άιρες, το Μάντσεστερ και η Κωνσταντινούπολη υπάρχουν τουλάχιστον δύο. Στο Παρίσι, όμως, δεν έχουμε καταφέρει ποτέ να κάνουμε δύο βιώσιμες ομάδες», δήλωσε ο πρώην άσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο γαλλικό έντυπο, στις 9/10/2013.

Τη σειρά δημιούργησαν οι Τέο Σούστερ και Ζιλ Ροφ και προβλήθηκε στις 9 Οκτωβρίου του 2013 από το Canal +.

Άλλα επεισόδια της σειράς «Looking for…»

Η συγκεκριμένη σειρά έχει ασχοληθεί και με άλλα τοπικά ντέρμπι παγκοσμίως, όπως το αυτό του Μάντεστερ (Σίτι-Γιουνάιτεντ) , της Κωνσταντινούπολης (Γαλατασαράι-Φενερμπαχτσέ) του Μπουενος Άιρες (Μπόκα Τζούνιορς-Ρίβερ Πλέιτ) και του Μιλάνου (Ίντερ-Μίλαν).

Looking for Buenos Aires: http://www.youtube.com/watch?v=ckMZ6Q-dDcQ

Looking for Manchester: http://vimeo.com/71427063

Looking for Instanbul: http://vimeo.com/37168264