O «γίγαντας» ξύπνησε!

Oι Βραζιλιάνοι πανηγυρίζουν με το Κύπελλο Συνομοσπονδιών

Ο παραπάνω τίτλος είναι η φράση που χρησιμοποίησαν οι Βραζιλιάνοι διαδηλωτές των τελευταίων ημερών  για να τονίσουν την αφύπνιση του λαού τους στα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα του τόπου.

Το ίδιο, ωστόσο, μπορούμε να πούμε για την ποδοσφαιρική Βραζιλία, η οποία πήγαινε στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών μετά τον αποκλεισμό της στα προημιτελικά του Μουντιάλ του 2010 και με μια σειρά από αποτυχημένα, κυρίως, αποτελέσματα στα φιλικά όταν αντιμετώπιζε δυνατούς αντιπάλους.

Στάθηκε, όμως, αντάξια των περιστάσεων στη διοργάνωση που έλαβε χώρα στην έδρα της και το 3-0 στον τελικό απέναντι στους Ισπανούς ήταν το «κερασάκι στην τούρτα».

Η εικόνα του αγώνα δικαιολογεί το τελικό αποτέλεσμα, με τους Νοτιοαμερικανούς να είναι καλύτεροι και το σκορ να μην λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις, αφού για μεγάλο διάστημα του β’ ημιχρόνου (το μεγαλύτερο) απλώς κυκλοφορούσαν τη μπάλα περιμένοντας τη λήξη της αναμέτρησης, με την εξέδρα να επευφημεί με το γνωστό «ολέ».

Το ματς θα μπορούσε να παρομοιαστεί με τους αγώνες που παρακολουθήσαμε στα ημιτελικά του περασμένου Champions League ανάμεσα στη Μπαρτσελόνα και τη Μπάγερν, αντιστοιχώντας τους «φούριας ρόχας» με τους «μπλουγκράνα» και τη «σελεσάο» με τους Βαυαρούς. 

Οι Ισπανοί προσπάθησαν να παίξουν το κλασικό τους ποδόσφαιρο με την κατοχή και τη κυκλοφορία της μπάλας, ενώ οι Βραζιλιάνοι ,από την άλλη, έπαιξαν με γρήγορη μεταφορά της μπάλας και «φαρμακερές» αντεπιθέσεις, είτε με 2-3 πάσες που ήταν αρκετές για να μεταφέρουν το παιχνίδι στην αντίπαλη περιοχή, είτε με πετυχημένες βαθιές μπαλιές που έφερναν σε πολύ γρήγορο χρόνο τη μπάλα λίγο έξω από την περιοχή του αντιπάλου. 

Ο Νεϊμάρ έκανε σπουδαίο παιχνίδι και η μπάλα πήγαινε κυρίως από την πλευρά του, ενώ ο Παουλίνιο ήταν αυτός που συνήθως αναλάμβανε να κάνει την πρώτη πάσα από το κέντρο και μπροστά, την ώρα που ο Λουίζ Γκουστάβο καθοδηγούσε από πιο πίσω την ανάπτυξη, κινούμενος πολύ χωρίς τη μπάλα στα πόδια του. Οι δυο τους έβγαιναν πολύ γρήγορα στα μαρκαρίσματα όταν έπαιρνε τη μπάλα ο Ινιέστα στον χώρο του κέντρου και πριν προλάβουν να το σκεφτούν οι Ισπανοί, τους ανέκοπταν, άλλες φορές κανονικά κι άλλες φορές με φάουλ (μερικές φορές έμοιαζε οι Ισπανοί «να πνίγονται» και να θέλουν να εκμαιεύσουν το σφύριγμα, γεγονός που θα έκανε τον Μουρίνιο να γελάει χαιρέκακα). 

Ο Ινιέστα με αντίπαλο τον - συμπαίκτη του στη Μπαρτσελόνα- Ντανιέλ Άλβες

Οι Τσάβι και Ινιέστα δεν είχαν πολύ χρόνο για τις επιλογές τους, ενώ ακόμα κι όταν τον έβρισκαν , με τους Βραζιλιάνους να τους δίνουν τον χώρο μερικές φορές (αφού η επιδεξιότητά τους με τη μπάλα δεν τους αφήνει να ανακόπτονται εύκολα), ο επόμενος Ισπανός που έπαιρνε τη μπάλα, τα «έβρισκε σκούρα». Οι Βραζιλιάνοι ήταν καλύτεροι, μπορεί να μην είχαν την κατοχή αλλά κυριαρχούσαν με την τακτική που ακολουθούσαν και σαν ομάδα και ατομικά, ενώ οι Ισπανοί είχαν 3-4 πολύ καλές ευκαιρίες, όμως στη μία περίπτωση ο Νταβίντ Λουίζ πρόλαβε με φοβερό τρόπο να σταματήσει με τάκλινγκ αυτοθυσίας τη μπάλα πάνω στη γραμμή του τέρματος του Ζούλιο Σέζαρ (ύστερα από σπριντ) σε προσπάθεια του Πέδρο, ενώ ο τερματοφύλακας των «καναρινιών» πραγματοποίησε εξαιρετικές επεμβάσεις όποτε χρειάστηκε, αποδεικνύοντας ότι παραμένει ένας γκολκίπερ υψηλού επιπέδου (δίκαια πιστεύω ότι πήρε τον τίτλο του καλύτερου του τουρνουά). Ο Πέδρο ήταν ο πιο επικίνδυνος παίκτης των Ισπανών επιθετικά, δημιουργώντας κάποιες ευκαιρίες. Για τους Ισπανούς, όμως δεν πήγαινε τίποτα καλά, με αποκορύφωμα το χαμένο πέναλτι του Σέρχιο Ράμος που σούταρε άουτ.

Ο Νεϊμάρ με το τρόπαιο

Οι ιθύνοντες της Μπαρτσελόνα θα τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση βλέποντας τον χθεσινό Νεϊμάρ και σκεπτόμενοι τι θα μπορεί να δημιουργήσει την επόμενη σεζόν όντας συμπαίκτης του Μέσι. Ο 21χρονος επιθετικός ήταν πηγή κινδύνου, κάνοντας για μια ακόμη μία φορά πολλά μέσα στο γήπεδο. Ολοκληρώνοντας φάσεις, όπως αυτή του γκολ, όπου έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα με ωραίο σουτ με το αριστερό από διαγώνια θέση και που άφησε «άγαλμα» τον Κασίγιας (αξιοσημείωτος και ο τρόπος που επέστρεψε πριν ξαναπάρει τη μπάλα για να μη βγει οφσάιντ). Επίσης, πασάροντας , βγάζοντας, μάλιστα, σε μία περίπτωση τον Φρεντ μόνο του απέναντι από τον Κασίγιας (αστόχησε), αλλά και με ατομικές περίτεχνες ενέργειες και κούρσες. Σε μία από αυτές ήταν που κέρδισε την αποβολή του Πικέ. Ο πρώην επιθετικός της Σάντος πήρε τη μπάλα στον χώρο του κέντρου, προσπέρασε έναν αντίπαλο πετώντας τη μπάλα μπροστά και με τον ίδιο τρόπο πέρασε από τον κεντρικό αμυντικό της Μπαρτσελόνα, ο οποίος τον βρήκε στα πόδια στο τάκλινγκ που επιχείρησε όντας πίσω από τον Βραζιλιάνο επιθετικό. Δεν χωράνε αμφιβολίες γι’ αυτή την κόκκινη.

Σπουδαίο ματς έκανε και ο Φρεντ, με το τελείωμα στο δεύτερο προσωπικό του τέρμα και τρίτο της Βραζιλίας να είναι υψηλής κλάσης.

Νεϊμάρ και Παουλίνιο σπεύδουν να πανηγυρίσουν με τον Φρεντ

Τέλος, ο Λουίζ Φελίπε Σκολάρι έδωσε τη δική του απάντηση, αφού, όπως πάντα, ο τεχνικός της εθνικής Βραζιλίας βρίσκεται πάντα στο στόχαστρο της κριτικής. Πολλοί τον αμφισβήτησαν (μεταξύ αυτών κι εγώ) για το γεγονός ότι του πρόσφεραν δουλειά στη «σελεσάο», ύστερα από ένα αποτυχημένο πέρασμα από την Παλμέιρας, όπου έφυγε λίγο πριν η ομάδα υποβιβαστεί στη β’ εθνική (και είναι από τους παραδοσιακούς συλλόγους στη Βραζιλία). «Είναι ξεπερασμένος», είπαμε… Η διάψευση, όμως, ήταν πανηγυρική. 

Η διαχείριση της «σελεσάο» από τον Φελιπάο ήταν σεμιναριακή καθ’ όλη τη διάρκεια της έως τώρα θητείας του σε αυτή. Ο έμπειρος προπονητής εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το χρονικό διάστημα που είχε από τις αρχές του έτους έως το Κύπελλο Συνομοσπονδιών. Πραγματοποίησε τις καλύτερες δυνατές κλήσεις, δίνοντας χρόνο συμμετοχής σε φορμαρισμένους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στη Βραζιλία και στην Ευρώπη. Επίσης, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, Μάνο Μενέζες, προτίμησε η ομάδα του να αντιμετωπίσει σε φιλικές αναμετρήσεις ισχυρές εθνικές όπως οι Αγγλία, Ιταλία, Ρωσία και Γαλλία (η Βραζιλία είχε αγωνιστεί εναντίον της Γερμανίας, της Αργεντινής και της Γαλλίας στις αρχές της θητείας του Μάνο, ωστόσο αργότερα τα μόνο δύσκολα φιλικά ήταν αυτά της ολυμπιακής ομάδας απέναντι στην «αλμπισελέστε»). 

O Λουίζ Φελίπε Σκολάρι πανηγυρίζει με υψωμένες γροθιές (Reuters)

Ο Σκολάρι δοκίμασε πολλά σχήματα και τακτικές στον χρόνο που είχε, βάζοντας τις τελευταίες «πινελιές» κατά τη διάρκεια του Confederations. Και χθες, βγήκε θριαμβευτής.

Θα καταφέρει, όμως, του χρόνου να επαναλάβει το κατόρθωμα του 2002;

Για να τα καταφέρει, θα πρέπει να σπάσει την παράδοση που θέλει την ομάδα που κατακτά το Κύπελλο Συνομοσπονδιών να μην τα καταφέρνει την επόμενη χρονιά στο Μουντιάλ. Αυτό, μάλιστα, συνέβη με τη Βραζιλία τόσο το 2005-2006, όσο και το 2009-2010. Αυτή τη φορά, πάντως, το ενδιαφέρον για τη διοργάνωση ίσως ήταν μεγαλύτερο, αφού πολύ φίλοι του ποδοσφαίρου περίμεναν έναν  τελικό ανάμεσα στην Ισπανία και τη «σελεσάο», αφού οι δυο τους δεν είχαν βρεθεί ποτέ αντιμέτωποι από τη στιγμή την οποία οι «φούριας ρόχας» κοκορεύονται- και όχι άδικα- για την κυριαρχία τους στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Απογοητευμένοι μετά την ήττα οι Ισπανοί

Μετά το χθεσινό αποτέλεσμα, η Βραζιλία είναι πιθανό να κατέβει ως φαβορί για το Παγκόσμιο Κύπελλο στην έδρα της (με το κοινό στο Μαρακανά να είναι πολύ ένθερμο χθες και να τη βοηθάει πολύ), ενώ περιμένουμε τους Ισπανούς να κατέβουν πιο διαβασμένους και με λιγότερο τουπέ στις δηλώσεις τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα λεγόμενα του Τόρες, πριν την αναμέτρηση, ότι η Ισπανία είναι η Βραζιλία του σήμερα (σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αν θυμηθούμε την εικόνα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 απέναντι στους Ολλανδούς και στα ημιτελικά του Euro 2012 κόντρα στους Πορτογάλους) . Ένα ακόμη παράδειγμα ήταν αυτό των Ισπανών δημοσιογράφων, οι οποίοι έγραφαν για τη Βραζιλία που φοβάται και που οι δημοσιογράφοι της προσπαθούσαν να «κατασκευάσουν» ιστορίες για να αποπροσανατολίσουν τους Ίβηρες. Η τελευταία περίπτωση ήταν που έσπρωξε τους Βραζιλιάνους να γράψουν για «θεωρίες συνομωσίας».

Από τη μία οι Βραζιλιάνοι, που θα θέλουν να κατακτήσουν το τρόπαιο μπροστά στο κοινό τους, από την άλλη οι Ισπανοί, που θέλουν εκδίκηση για τη χθεσινή «ταπείνωση» που υπέστησαν. Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί είναι δύο, ακόμη, ευρωπαϊκές ομάδες που θα παλέψουν για την κατάκτηση του Μουντιάλ. Πολλοί, ωστόσο, θεωρούν την Αργεντινή φαβορί, ενώ και οι στοιχηματικές εταιρίες τη δίνουν ως ένα από τα φαβορί, πολλές έχοντάς την ως δεύτερη πιθανότερη πίσω από τη Βραζιλία. Τι τους οδηγεί σε αυτή την επιλογή;

Η ομάδα που δυσκόλεψε περισσότερο τη «σελεσάο» σε αυτό το Συνομοσπονδιών ήταν η Ουρουγουάη. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι επίσης Νοτιοαμερικανοί. 

Οι Νοτιοαμερικανοί έχουν συνηθίσει να αγωνίζονται με τους συλλόγους τους στην Ευρώπη, κι έτσι και δεν έχουν προβλήματα προσαρμογής όταν αγωνίζονται σε ευρωπαϊκό έδαφος με τις εθνικές τους ομάδες, αλλά και είναι πιο προετοιμασμένοι για το τι θα συναντήσουν. Αντιθέτως, για πολλούς Ευρωπαίους το να αγωνιστούν στη Βραζιλία ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. 

Αυτό, μπορεί να τους δυσκόλεψε στην προσαρμογή στο κλίμα, στο τζετ λαγκ, αλλά και στην ατμόσφαιρα που θα συναντούσαν στα γήπεδα. Η κατάσταση είναι σαφώς διαφορετική απ’ ότι στη Νότια Αφρική, καθώς δεν μιλάμε πια για ουδέτερο έδαφος, αλλά για αγώνες στην έδρα ενός αντιπάλου και μάλιστα πανίσχυρου. 

Οι υπόλοιποι Νοτιοαμερικανοί είναι , ίσως, πιο έτοιμοι γι’ αυτές τις συνθήκες, αφού ακόμα και γι’ αυτούς που αγωνίζονται στην Ευρώπη, πιο πριν αποτελούσε μέρος της καθημερινότητάς τους. Αργεντινοί, Ουρουγουανοί, Κολομβιανοί, Εκουαδοριανοί και λοιποί, αγωνιζόντουσαν σε ματς για το Κύπελλο Λιμπερταδόρες ή το Σουνταμερικάνα και γενικά είναι μια «ατμόσφαιρα»  την οποία ζούσαν και κατέχουν. Αντιθέτως, για τους περισσότερους Ευρωπαίους πρόκειται για έναν άγνωστο κόσμο. Η συμμετοχή των Ιταλών και των Ισπανών στο συγκεκριμένο τουρνουά τους έκανε να αποκομίσουν πολύτιμες εμπειρίες ενόψει του Μουντιάλ το 2014.

Έχουμε, όμως, πολύ καιρό μπροστά μας μέχρι τότε και οι αλλαγές μπορεί να είναι τεράστιες από τα ρόστερ μέχρι και το ηθικό των ομάδων…